نقش و اسطه‌اي سلامت روان در ارتباط بين تعارض سازماني و عملكرد سازماني پرسنل بيمارستان‌هاي خصوصي

مقدمه: تلاش مؤثر در جهت كاهش تعارضات سازماني و افزايش سلامت روان كاركنان به معني تمركز بر موفقيت در عملكرد افراد سازمان است. باتوجه به شرايط بسيار متحول بيمارستان ها و لزوم اثربخشي آنها، به كاركناني نياز است كه عملكرد مناسبي براي سازمان داشته باشند. هدف: بررسي نقش و اسطه اي سلامت روان در ارتباط بين تعارض سازماني و عملكرد سازماني در بين پرسنل بيمارستان هاي خصوصي شهر همدان بوده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي توصيفي همبستگي با استفاده از روش تحليل مسير بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه پرسنل بيمارستان هاي خصوصي شهر همدان بوده كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم 142 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اصلي گردآوري داده ها سه پرسشنامه استاندارد سلامت روان، تعارض سازماني و عملكرد سازماني است كه محاسبه پايايي آنها با استفاده از آلفاكرونباخ به ترتيب (0/85، 0/91 و 0/92) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي SPSS16 و Lisrel8/8 استفاده شد. يافته ها: آناليز داده ها نشان داد كه اثر مستقيم تعارض سازماني بر عملكرد سازماني منفي و معنادار (0/48-) است، اما اثر مستقيم سلامت روان بر عملكرد سازماني مثبت و معنادار (0/55) است. اثر غيرمستقيم تعارض سازماني بر عملكرد سازماني با نقش و اسطه اي سلامت روان (0/18-) منفي و معني دار بود. نتيجه گيري: بطور روشن به مديران سازمان هاي بهداشتي درماني پيشنهاد مي شود كه به صورت اثربخش تعارض سازماني را مديريت نمايند تاضمن ارتقاء سلامت روان پرسنل، عملكرد سازماني آنها را بهبود بخشند.