بررسي رابطه رضايت‌شغلي پرستاران و كيفيت عملكرد آنان

مقدمه: كاهش رضايت شغلي پرستاران موجب عدم انجام صحيح عملكرد پرستاران و در نهايت به اهداف سازمان (بيمارستان ها) مي شود. هدف: تعيين رابطه رضايت شغلي پرستاران و كيفيت عملكرد آنان در بيمارستان هاي شهر بيرجند در سال (1391) بوده است. مواد و روش ها: مطالعه توصيفي تحليلي بر روي (100) پرستار شاغل انجام شد. براي بررسي كيفيت عملكرد پرستاران از پرسشنامه داراي 7حيطه) مسؤوليت پذيري و پاسخگويي، تداوم و تبحر، كاربرد دانش مهارت و چگونگي قضاوت، اخلاقيات حرفه اي، ارتباطات و مشاركت حرفه اي، مديريت و رهبري، كيفيت مراقبت، خودكنترلي و ارزيابي عملكرد) استفاده شدكه پايايي آن با روش باز آزمايي (0/86) بود. اين پرسشنامه توسط (31) سرپرستار براي پرستاران تكميل شده است. همچنين از پرسشنامه رضايت شغلي پرستاران داراي (35) سؤال در (8 )حيطه (رضايت از شرايط كار، امنيت شغلي، رضايت از حقوق و مزايا، ارتباط با همكاران، نظارت و سرپرستي، شيوه ها و سياست هاي مديريت، موقعيت شغلي و ارتباط شغلي با زندگي شخصي) استفاده شد كه ضريب آلفاي كرونباخ آن برابر با (0/88) بود. داده ها با استفاده ازروش هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون ضريب همبستگي پيرسون و اسپيرمن و آناليز واريانس يك طرفه) توسط نرم افزار SPSS و يرايش 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: (75%) پرستاران به ميزان متوسطي رضايت شغلي داشتند و (60%) آنها از ديدگاه سرپرستاران نمره ارزشيابي خوبي در كيفيت عملكرد كسب نمودند. ضريب همبستگي نشان داد كه رابطه مثبت و معني داري بين رضايت شغلي و كيفيت عملكرد پرستاران برقرار است (0/03=P). بين رضايت شغلي با عملكرد پرستاران و مؤلفه هاي مسؤوليت پذيري، تداوم در تبحر، كاربرد دانش و مهارت، اخلاقيات حرفه اي و كيفيت مراقبت رابطه مثبت و معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود كه براي ارتقاء عملكرد پرستاري به جنبه هاي ديگر آن از جمله ارتباطات و مشاركت حرفه اي، مديريت و رهبري، خودكنترلي و ارزيابي عملكرد و ارايه بازخورد به پرستاران توجه بيشتري كنند.