اثربخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاكيد بر آموزه هاي ديني بر انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي

The Effectiveness of teaching positive – thinking skills with emphasis on religious teachings on students' academic achievement and self-efficacy

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاكيد بر آموزه هاي ديني بر انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي دانش آموزان انجام شد. روش: روش تحقيق در اين پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش دختر مقطع دوره اول متوسطه دبيرستان پويا در منطقه 4 شهر تهران در سال تحصيلي 98-1397 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 دانش آموز بود كه به صورت تصادفي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري قرار گرفتند. گروه آزمايش در قالب 8 جلسه يك ساعته در 4 هفته (هر هفته دو جلسه) برنامه آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاكيد بر آموزه هاي ديني دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با مقياس انگيزش پيشرفت هرمنس (1970) و پرسشنامه خودكارآمدي شرر و همكاران (1982) جمع آوري و پس از بررسي و تاييد پيش فرض ها با روش تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌افزار SPSS-25 تحليل شدند. يافته ها: يافته‌ها نشان داد در مرحله پس آزمون انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي گروه آزمايش بهبود معني داري داشت (p<0.05). نتيجه گيري: برنامه آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاكيد بر آموزه هاي ديني بر انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي تأثيرگذار بوده است كه اين يافته، توجه ويژه مسئولين در بخش آموزش و پروش را مي‌طلبد.

purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching positive thinking skills with emphasis on religious teachings on students' motivation for progress and self-efficacy. Method: The research method in this study was pre-test post-test semi-experimental with control group. The statistical population of this study consisted of all female high school students of dynamic high school in district 4 of Tehran in the academic year of 1398-98. The sample group consisted of 30 students who were randomly selected and divided into two groups of 15 each. The experimental group received 4 one-hour sessions (4 sessions per week) of positive thinking skills training with emphasis on religious teachings and the control group received no intervention. Data were collected by Hermes Progressive Motivation Scale (1970) and Scherer et al (1982) Self-efficacy Questionnaire and analyzed by multivariate analysis of covariance in SPSS-25 software. Findings: Results showed that in the post-test phase, the motivation for progress and selfefficacy was significantly improved in the experimental group (p <0.05). Conclusion: Therefore, it can be concluded that positive thinking skills training program with emphasis on religious teachings has been effective on motivation for progress and selfefficacy.