شماره ركورد :
1147178
عنوان مقاله :
بررسي و مقايسه تأثير دو روش آموزش برنامه خود توانمندسازي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي مراجعه‌كننده به درمانگاه ديابت دانشگاه علوم پزشكي اروميه
پديد آورندگان :
رسولي ، داود دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و ماماي اروميه , محمدپور ، يوسف دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و ماماي اروميه , صفائي ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و ماماي اروميه , جعفري زاده ، حسين دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و ماماي اروميه
از صفحه :
389
تا صفحه :
396
كليدواژه :
ديابت , توانمندسازي , آموزش ديابت
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف: ديابت يكي از بيماريهاي مزمن شايع با عوارض فراوان يكي از چالشهاي جدي براي سيستم سلامت ميباشد كه كيفيت زندگي بيمار را تحت تأثير قرار ميدهد. آموزش به بيماران يكي از قديميترين و بهترين راههاي كنترل اين عوارض ميباشد. روشهاي آموزشي سنتي و نوين، نتايج مختلفي را بر كيفيت زندگي اين بيماران نشان دادهاند كه قابل تأمل است. مطالعه حاضر باهدف مقايسه تأثير آموزش برنامه خودتوانمندسازي از طريق بسته آموزشي و كارگاه آموزشي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي درمانگاه ديابت دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال 1392 انجام گرفته است. مواد و روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون ميباشد كه بر روي 40 نفر از بيماران ديابتي مراجعه كننده به درمانگاه ديابت دانشگاه علوم پزشكي اروميه انجام گرفته است. نمونه هاي موردپژوهش به طور تصادفي در يكي از گروه هاي كارگاه آموزشي و بسته آموزش قرار گرفتند. جهت گردآوري داده ها از يك ابزار دوقسمتي استفاده شد كه شامل اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران ديابتي بود. دادهها پس از جمعآوري و كدگذاري در نرم افزار آماريSPSS(ver16) با استفاده از آزمون هاي آماري كاي دو، يو من ويتني و ويلكاكسون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي نمونه هاي موردپژوهش در گروه مداخله با كارگاه آموزشي قبل و بعد از آموزش به ترتيب 40.25±7.69, 46.00±7.56 و در گروه مداخله با بسته آموزشي 48.5±5.56 39.9±9.00, بود. يافتههاي پژوهش تفاوت معنيداري را ازلحاظ آماري در نمرات كيفيت زندگي مابين دو گروه موردنظر قبل و بعد از اجراي مداخله نشان نداد (0/570=P). ولي تفاوت معنيداري قبل و بعد از اجراي مداخله (درونگروهي) در هركدام از گروهها در نمرات كيفيت زندگي پيدا شد (0/0001 P). بحث و نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه روش غيرمستقيم آموزشي مثل استفاده از بسته هاي آموزشي بهاندازه روش مستقيم آموزشي مثل كارگاه آموزشي در افزايش نمره كيفيت زندگي و بهبود آن در بيماران مفيد و مؤثر است و در مواردي كه امكان برگزاري كارگاه هاي آموزشي براي بيماران مبتلا به ديابت وجود ندارد به عنوان يك روش آموزشي مؤثر و كارآمد براي بهبود كيفيت زندگي بيماران ديابتي مورداستفاده قرار گيرد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
لينک به اين مدرک :
بازگشت