باورها، اعتقادات و راهبردهاي مقابله‌اي مادران مبتلا به ديابت بارداري: يك مطالعه كيفي

پيش زمينه و هدف: ديابت شايع ترين عارضه طبي دوران حاملگي مي باشد. خودمراقبتي و پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع 2 در آينده از موارد اساسي در آموزش به بيماران است. يكي از عوامل مؤثر بر خود مراقبتي در ديابت، اعتقادات و باورهاي مذهبي و فرهنگي مي باشد. ديابت بارداري در ايران نيز يكي از مشكلات عمده سلامتي محسوب مي گردد؛ لذا مطالعه حاضر باهدف تبيين باورها، اعتقادات و راهبردهاي مقابله اي مادران مبتلا به ديابت بارداري انجام شد. روش كار: اين تحقيق، يك مطالعه كيفي از نوع تحليل محتوي مي باشد. براي جمع آوري داده ها از مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاريافته فردي استفاده شده است. مشاركت كنندگان خانم هاي باردار مبتلا به ديابت بارداري با سن حاملگي بين هفته هاي 36 24 هفته بارداري بودند پس از انجام 12 مصاحبه با مشاركت كنندگان، داده ها به اشباع رسيده و با شيوه تحليل محتواي متعارف مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: تحليل محتواي متعارف منجر به پديدار شدن دو درون مايه نگرش به بيماري و راهبردهاي مقابله اي گرديد. درون مايه نگرش به بيماري شامل 2 طبقه اعتقادات و باورهاي پزشكي بود. درون مايه راهبردهاي مقابله اي نيز شامل 3 طبقه سازگاري، معنويت و عدم تطابق با شرايط بود. نتيجه گيري: تبيين باورها و اعتقادات مادران باردار مبتلا به ديابت بارداري منجر به برنامه ريزي و طراحي آموزش هاي مناسب در راستاي ارتقا سطح سلامت، خودمراقبتي و پيشگيري از ابتلا به ديابت در آينده مي گردد.