مقايسه ازوفاژكتومي با تعبيه لوله ژژونوستومي و بدون لوله ژژونوستومي

پيش زمينه و هدف: حفظ وضعيت تغذيه اي و متابوليك مناسب يكي از اركان مراقبت هاي پس از جراحي مي باشد. تغذيه از طريق لوله ژژنوستومي جهت تسهيل و تسريع تغذيه زودرس روده اي در بيماراني كه تحت جراحي هاي بزرگ در قسمت هاي فوقاني لوله گوارش قرار مي گيرند، توصيه مي گردد. در پژوهش حاضر فوايد و عوارض تعبيه لوله ژژنوستومي با تغذيه معمول وريدي بررسي و مقايسه شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي به صورت موردشاهدي بر روي 100 بيمار كه طي سال هاي 93-1389 تحت عمل جراحي ازوفاژكتومي قرار گرفته بودند انجام شد. در گروه مورد براي 50 بيمار لوله ژژنوستومي تعبيه شده بود و در گروه شاهد تغذيه به طورمعمول و از راه وريدي صورت گرفت. در اين مطالعه جنبه هاي باليني و اقتصادي دو گروه موردمطالعه بررسي شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري توصيفي و تحليلي استفاده گرديد. يافته ها: بر اساس نتايج مطالعه مدت بستري بيمارستان و فاصله شروع تغذيه دهاني در گروه داراي ژژنوستومي به طور معني داري كوتاه تر بود (P 0.05). ازنظر عوارض مرتبط تنها ديستانسيون شكمي در گروه داراي ژژنوستومي به طور معني داري فراوان تر مشاهده شد (P 0.05). از طرفي هزينه كل بستري در اين گروه به طور معني داري كم تر بود (P 0.001). در اين مطالعه موردي از عفونت و عوارض جدي منجر به مرگ مشاهده نشد، درحالي كه اريتم جلدي و پنوموني در 4 درصد، عفونت ادراري در 6 درصد، نشت آناستوموز در 10 درصد و انسداد كاتتر در 12 درصد بيماران گروه داراي ژژنوستومي مشاهده گرديد. بحث و نتيجه گيري: ژژنوستومي لوله اي روشي ايمن و نجات بخش در حمايت تغذيه اي پس از ازوفاژكتومي بوده و تعبيه آن به صورت روتين توصيه مي گردد. استفاده ازاين روش درماني، طول مدت بستري و نيز هزينه هاي تحميلي به بيمار و مخارج نظام سلامت را كاهش مي دهد.