بررسي رابطه بين شادكامي و وضعيت سلامت روان در دانش‌آموزان دختر دبيرستاني: يك مطالعه توصيفي- تحليلي

پيش زمينه و هدف: توجه به نيازهاي سلامت رواني نوجوانان مخصوصاً دختران، از اهميت خاصي برخوردار است و يكي از مهم ترين عواملي كه منجر به ارتقاي سلامت روان مي شود، شادكامي است. هدف از انجام اين پژوهش تعيين رابطه بين شادكامي و سلامت روان در دانش آموزان دختر دوره دوم دبيرستان شهر كرمانشاه در سال 1394 بود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه در آن 629 دانش آموز دختر مقطع متوسطه در سال تحصيلي 95 1394 از بين سه منطقه شهر كرمانشاه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي سنجش متغيرها از پرسشنامه هاي استاندارد سلامت عمومي (GHQ28) و شادكامي آكسفورد (29 سؤالي) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS22 و روش هاي آماري آناليز واريانس، همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره شادكامي در دانش آموزان 60/39 و ميانگين نمره سلامت روان 15/34 به دست آمد. نتايج نشان داد كه بين وضعيت نامناسب سلامت رواني و شادكامي همبستگي منفي و معني دار وجود داشت (678/0 =r). همچنين بين شادكامي و حيطه هاي آن با اضطراب، افسردگي، نشانه هاي جسماني و كاركرد اجتماعي رابطه معكوس و معني دار وجود داشت) 05/0 p) و نيز بين شادكامي و وضعيت سلامت روان با وضعيت اقتصادي ارتباط معني داري وجود داشت (001/0≥p). بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينكه شادكامي و حيطه هاي آن با سلامت رواني ارتباط دارند لذا برنامه ريزي در جهت افزايش شادكامي در دانش آموزان را مي توان به عنوان يكي از راهكارهاي بهبود سلامت روان در اين گروه مهم جامعه در نظر گرفت.