بررسي تأثير كارآفريني سازماني و جهت گيري كارآفريني بر عملكرد سازماني با نقش ميانجي كارآفريني استراتژيك در شركت هاي صنعتي استان زنجان

امروزه كارآفريني و حركت سازمان به سمت آن، يكي از روش‌هاي مهم در ايجاد مزيت رقابتي است كه نوآوري را در سازمان نهادينه مي‌سازد و در پي آن تعالي اقتصادي كشورها را در پي خواهد داشت. هدف از اين مقاله توسعه يك درك بهتر از رابطه ميان كارآفريني سازماني، جهت‌گيري كارآفريني و عملكرد سازماني در شركت هاي صنعتي استان زنجان مي باشد كه از طريق ارزيابي تأثير متغير ميانجي كارآفريني استراتژيك بين سه متغير فوق انجام شد. اين پژوهش از بعد هدف از نوع كاربردي بوده و از جهت روش و شيوه كار از نوع توصيفي پيمايشي مي باشد. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان شركت‌هاي صنعتي استان زنجان بوده كه از بين آنها 304 نفر به روش نمونه گيري تصادفي طبق ه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامه كارآفريني سازماني و كارآفريني استراتژيك (كانتو، 2016) مي باشد و در طراحي آن مبادرت به استفاده از طيف ليكرت شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري از طريق نرم‌افزار PLS استفاده شد و نتايج نشان داد كه متغيرهاي كارآفريني سازماني و جهت گيري كارآفريني بر كارآفريني استراتژيك مؤثر بودند و متغير كارآفريني استراتژيك بر عملكرد سازماني تأثير مثبت داشت. از طرف ديگر تأثير غيرمستقيم كارآفريني سازماني و جهت گيري كارآفريني بر عملكرد سازماني نيز مورد تأييد قرار گرفت.