مقايسه تأثير ورزش تاي چي و پياده‌روي بر قند خون ناشتاي افراد مبتلا به ديابت نوع ۲

پيش زمينه و هدف: براي كنترل و پيشگيري از عوارض ديابت، پايش گلوكز خون و مراقبت هاي پرستاري ضروري مي باشد. استفاده از روش هاي غيردارويي مانند ورزش، به علت هزينه سنگين و عوارض ناشي از داروهاي شيميايي، مورد اقبال بسياري از افراد قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر مقايسه تأثير ورزش تاي چي و پياده روي بر قند خون ناشتاي بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ بود. مواد و روش ها: در اين طرح نيمه تجربي سه گروهي كه در سال 1395 در تهران انجام شد، صد بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 به طور تصادفي به 3 گروه (تاي چي، پياده روي، كنترل) تقسيم شدند. پياده روي و تاي چي براي 30 دقيقه،3 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام شد. قند خون ناشتا يك روز قبل و يك روز بعد از مداخله كنترل شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي، تي زوجي، آنووا، شفه و كاي دو در نسخه 16 نرم افزار SPSS در سطح معني داري كم تر از ۰۵/۰ تحليل شدند. يافته ها: طبق آزمون تي زوجي، تفاوت ميانگين قند خون قبل و بعد از مداخله در گروه تاي چي همين طور در گروه پياده روي معني دار بود (05/0 P). اگرچه قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه پياده روي و كنترل كاهش بيشتري نسبت به دو گروه تاي چي و كنترل داشت اما تفاوت ميانگين قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه تاي چي و پياده روي معني دار نبود (571/0P=). تفاوت ميانگين قند خون ناشتاي بعد از مداخله بين دو گروه تاي چي و كنترل (001/0P=) و بين دو گروه پياده روي و كنترل معني دار بود. (0001/0P lt;). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، انجام 8 هفته ورزش (تاي چي، پياده روي) بر كاهش سطح قند خون مؤثر است و لذا انجام هر دو اين ورزش ها به بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 توصيه مي شود. بااين حال پياده روي اثر بيشتري بر كاهش قند خون دارد.