پيشگويي كننده هاي كيفيت زندگي در رابطين سلامت مراكز بهداشتي درماني جنوب تهران

زمينه و هدف: كيفيت زندگي به عنوان شاخصي تاثيرگذار در سلامت عمومي و همچنين بهداشت روان در نظر گرفته مي شود. با افزايش طول عمر افراد، اهميت رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت با در نظر گرفتن حفظ عملكرد افراد و بالا رفتن كيفيت زندگي آنان، به طور مستمر بيشتر نمايان مي گردد. هدف از اين مطالعه تعيين پيشگويي كننده هاي كيفيت زندگي در رابطين سلامت مراكز بهداشتي درماني جنوب تهران بود. روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي-تحليلي بر روي 200 نفر از رابطين سلامت مراكز بهداشتي درماني جنوب تهران كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه هاي روا و پاياي رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت HPLPII و كيفيت زندگي (SF-36) و سازه هاي مدل بزنف به انضمام متغيرهاي جمعيت شناختي بود. روايي و پايايي پرسشنامه سازه هاي مدل بزنف مورد سنجش قرار گرفت (88% : α). تحليل داده ها با استفاده ازآزمون هاي توصيفي و رگرسيون خطي چندگانه در سطح معني داري كمتر از 0/05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام گرفت. نتايج: تحليل رگرسيوني نشان داد كه متغير سن (0/003=p)، عوامل قادر كننده (0/02=p) و رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت كلي (P 0.001) قوي ترين عوامل پيشگويي كننده براي كيفيت زندگي بودند. نتيجه گيري: مطالعه حاضر كارايي مدل بزنف در پيشگويي رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت جهت داشتن كيفيت زندگي را تاييد نمود .به كارگيري اين مدل مي تواند منجر به شناسايي عوامل تاثير گذار بر كيفيت زندگي رابطين سلامت گرديده و در تدوين برنامه آموزشي مناسب موثر گردد.