تاثير برنامه آموزشي بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي بر مراقبت از پاها در بيماران ديابتي نوع 2

زمينه و هدف: ديابت يكي از شايع ترين مشكلات بهداشت عمومي جهان معاصر است كه با عوارض ديررس از جمله بيماري پاي ديابتي همراه مي باشد. بيماري پاي ديابتي از شايع ترين اين عوارض بوده و از نظر جسماني و عاطفي براي بيمار پر هزينه است. اين مطالعه با هدف مشخص نمودن تاثير برنامه آموزشي مبتني بر مدل اعتقاد بهداشتي بر روي مراقبت از پا و پيشگيري اززخم پا در بيماران ديابتي نوع 2 صورت گرفت. روش كار: 97 نفر(57 زن و 40 مرد) بيمار ديابتي نوع 2 در اين مطالعه شركت داشتند. نمونه ها به روش تصادفي در دو گروه مداخله (47 بيمار) و گروه شاهد (50 بيمار) تقسيم شدند. اطلاعات از طريق پرسشنامه اي مشتمل بر اطلاعات جمعيت شناختي سوالات مربوط به آگاهي و سازه هاي مدل اعتقاد بهداشتي جمع آوري گرديد. اين اطلاعات قبل و3 ماه بعد از انجام مداخله آموزشي براي گروه مداخله كه طي سه جلسه كلاس آموزشي صورت گرفت و همچنين گروه شاهد، جمع آوري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 20 و آزمون هاي شاپيرو ويلك، كاي دو، ويلكاكسون، تي زوجي و مك نمار مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: داده ها نشان داد تفاوت معني داري بين گروه مداخله و شاهد قبل از انجام مداخله آموزشي از نظر ميانگين ميزان آگاهي و سازه هاي مدل اعتقاد بهداشتي (حساسيت، شدت، منافع و موانع درك شده همچنين خودكارآمدي و خود مراقبتي ) وجود نداشت و در گروه مداخله نتايج، اختلاف معني داري بعد از برنامه آموزشي نشان دادند (P 0/05) ولي در گروه شاهد اين متغيرها پس از گذشت 3 ماه تفاوت معني داري نداشتند (P 0/05). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه افراد مبتلا به ديابت نياز به يادگيري طرق مراقبت از پاهايشان دارند و اجراي برنامه هاي آموزشي در بيماران ديابتي نوع 2 بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي در اجراي مراقبت از پاها موثر مي باشد.