تأثير تمرينات هوازي و مقاومتي بر سختي جدار عروق و اينترلوكين 6 و 10 سرم زنان چاق

مقدمه: امروزه از ورزش و فعاليت هاي بدني به‌عنوان يك روش درمان غير‌دارويي مؤثر براي به حداقل رساندن سختي جدار عروق و پيشگيري از بيماري هاي قلبي عروقي استفاده مي شود. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تأثير دو برنامه تمرين هوازي و مقاومتي بر سختي رگ و فاكتورهاي التهابي و ضدالتهابي در زنان غيرفعال چاق انجام شد.روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 1397 بر روي 27 زن چاق با دامنه سني 40-30 سال در شهر مشهد انجام شد. افراد به‌صورت تصادفي در دو گروه تمرين هوازي و تمرين مقاومتي تقسيم شدند. برنامه تمرين هوازي با شدت 70-50% حداكثر ضربان قلب ذخيره و تمرين مقاومتي با شدت 85-60% يك تكرار بيشينه به‌مدت 24 جلسه يك روز در ميان برگزار گرديد. در شروع جلسات اول، 13 و 24 نمونه گيري خوني گرفته و آزمون حداكثر اكسيژن مصرفي و سختي رگ انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون هاي تحليل واريانس با اندازه گيري هاي تكراري، فريدمن و توكي انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته ها: هر دو برنامه تمريني سبب افزايش معنادار در حداكثر اكسيژن مصرفي و توده عضلات اسكلتي و كاهش معناداري در فشار نبض شد (P 0/05). تأثير تمرين هوازي بر افزايش اكسيژن مصرفي بيشتر از تمرين مقاومتي بود (0.023=p)، ولي تفاوتي بين تأثير كاهشي هر دو برنامه تمريني بر ميزان فشار نبض مشاهده نشد (0.879=p). تغييرات IL6 و IL10 در هر دو برنامه تمرين هوازي و مقاومتي معنادار نبود (P 0/05).نتيجه گيري: هر دو نوع تمرين هوازي و تمرين مقاومتي مي توانند بر روي خواص ساختماني ديواره شريان زنان غير‌فعال چاق تأثير مثبت بگذارند و به‌عنوان يك روش درمان غيردارويي براي به حداقل رساندن سختي شريان و پيشگيري از بيماري هاي قلبي -عروقي استفاده شوند.