بررسي سطوح آنتيژن اختصاصي پروستات در بيماران مبتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك: مرور سيستماتيك و متاآناليز

مقدمه: در طي سال هاي اخير شواهد متناقضي در كاربرد سنجش آنتي ژن اختصاصي پروستات در تشخيص سندرم تخمدان پلي كيستيك گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعيين سطوح آنتي ژن اختصاصي پروستات در بيماران مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك به صورت مرور سيستماتيك و متاآناليز انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز جستجوي الكترونيك در پايگاه داده هاي PubMed،web of science،Scopus ،Cochran Library انجام گرفت. از نرم‌افزارهاي EndNote X6، Stata 14 و Review Manager 5.3 جهت مديريت مقالات جستجو شده، آناليز داده ها و كيفيت‌سنجي استفاده شد. جهت بررسي سوگيري انتشار از Begg’s test و Egger’s test استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه مقالاتي كه واجد معيارهاي ورود به مطالعه بودند، 17 مطالعه با 1,467 شركت كننده بود. نتايج متاآناليز نشان داد كه ميزان آنتي ژن اختصاصي پروستات نوع تام در مبتلايان به سندرم تخمدان پلي كيستيك به‌طور معناداري از گروه كنترل بيشتر بود (P 0.001، 1/26-2/39:CI 95%، 1.83: SMD). به علاوه سطح آنتي ژن اختصاصي پروستات نوع آزاد نيز در گروه مبتلايان به سندرم تخمدان پلي كيستيك به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0.005=p، 0/38-2/12:CI 95%، 1.25 :SMD). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه، سطوح سرمي آنتي ژن اختصاصي پروستات در بيماران مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك بالاتر بود. به‌نظر مي رسد تفاوت هاي نژادي و تفاوت هاي تكنيك هاي سنجش مي تواند ميزان سطوح آنتي ژن اختصاصي پروستات در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك را تحت تأثير قرار دهد. اندازه‌گيري سطح اين آنتي‌ژن مي‌تواند در تشخيص سندرم تخمدان پلي‌كيستيك كمك كننده باشد.