عوامل خطر ناخنك در استان ايلام، ايران

هدف: ارزيابي عوامل خطر ناخنك در استان خشك و گرمسيري ايلام در كشور ايران. روش پژوهش: در اين مطالعه، بيماران مراجعه كننده به درمانگاه چشم پزشكي به دو گروه تقسيم شدند. در كل، ۲۱۰ نفر مبتلا به ناخنك يا پينگوكولا يك يا دوطرفه به عنوان گروه مورد بودند و ۲۱۰ نفر، در گروه سالم (كنترل) قرار گرفتند. عوامل جمعيت شناسي شامل محيط زندگي، نوع بيماري، يك يا دوطرفه بودن بيماري، سابقه خانوادگي ناخنك، سابقه مصرف سيگار، كار در محيط بيرون، نانوايي، جوشكاري، شرايط چشمي (تراخم، گلوكوم، خطاي انكساري و خشكي چشم) استفاده از عينك، در معرض اشعه فرابنفش بودن و بيماري هاي سيستميك در هر دو گروه ثبت شد و جهت بررسي خطر مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در تحليل آماري تك متغيره، سن (۰/۰۰۱=P)، جنس (۰/۰۰۱=P)، سابقه خانوادگي ناخنك (۰/۰۰۱=P)، سابقه استعمال سيگار (P 0.001)، سابقه نان پزي (۰/۰۴۵=P)، تجربه جوشكاري (P 0.001) فشارخون بالا (P 0.001)، سابقه بيماري عروقي كرونر (P 0.001)، چاقي (۰۳۸/۰=P)، منطقه سكونت روستايي (۰۲۵/۰=P) و در تحليل آماري چندمتغيره، فقط سابقه خانوادگي ناخنك (P 0.001)، استعمال سيگار (P 0.001)، سابقه نان پزي ۰/۰۰۰۲=P)، سن (۰/۲۳=P) و بلفاريت شديد (۰/۰۰۲=P) به صورت معني دار با بروز ناخنك ارتباط داشتند. نتيجه گيري: اين مطالعه در مقايسه با مطالعات قبلي، عوامل خطر بيش تري را در ارتباط با شيوع ناخنك مورد بررسي قرار داد و عوامل خطر ثابت شده قبلي را تاييد نمود. سابقه خانوادگي و بلفاريت عوامل خطري بودند كه در مطالعات قبلي به عنوان عوامل خطر و در اين مطالعه به عنوان مواردي كه به صورت معني داري با ايجاد ناخنك ارتباط داشتند، گزارش شدند.