بررسي مقايسه‌اي نقش روي در بهبودي زخم پس از جراحي هيستركتومي شكمي در زنان مبتلا به سرطان و بدون سرطان و ارتباط آن با شاخص هاي آنتروپومتريك زنان مراجعه كننده به بيمارستان هاي سطح شهر تبريز: مطالعه مورد شاهدي

مقدمه: اين احتمال وجود دارد كه سطوح روي در بيماران سرطاني كمتر از افراد عادي باشد و همين امر موجب طولاني شدن روند درماني اين بيماران مي شود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي مقايسه‌اي نقش روي در بهبودي زخم پس از جراحي هيستركتومي شكمي در زنان مبتلا به سرطان و بدون سرطان و ارتباط آن با شاخص هاي آنتروپومتريك زنان مراجعه‌كننده به بيمارستان هاي سطح شهر تبريز انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه مورد شاهدي در سال 1397 در بيمارستان هاي تبريز با مشاركت 84 زن (پس از جراحي هيستركتومي شكمي) انجام شد. اطلاعات جمعيت‌شناختي، شاخص هاي آنتروپومتريك، سطح سرمي روي و وضعيت بهبودي زخم (بر اساس پرسشنامه محقق‌ساخته) هر بيمار پس از هيستركتومي شكمي ثبت شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 20) و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، تي مستقل و كاي دو انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميانگين سطح سرمي روي در بيماران گروه مبتلا به سرطان 4.93±43.13 و در افراد بدون ابتلاء به سرطان 11.42±118.73 ميكروگرم بر دسي‌ليتر بود (0.009=p). اكثر بيماران مبتلا به سرطان (71.42%) در مدت زماني بيشتر از حد متوسط زخمشان بهبود يافته بود، حال آنكه اكثر بيماران بدون سرطان (80.95%) با بهبودي نرمالي همراه بودند (0.003=p). همبستگي بين سطح روي تنها در شاخص وزن در بيماران سرطاني به‌صورت مثبت و معنادار (0.005=p، 0.112+=r) بود و در ساير شاخص‌هاي بيماران سرطاني و بيماران غيرسرطاني، ارتباط مثبتي مشاهده شد، اما از نظر آماري معنادار نبود.نتيجه‌گيري: سطوح پايين روي منجر به اثرات نامطلوب در روند بهبود به موقع در بيماران سرطاني پس از هيستركتومي شكمي نسبت به افراد غيرسرطاني مي‌شود.