بررسي رابطۀ شاخص Eichner با بيماري آلزايمر

خلاصه: سابقه و هدف: آلزايمر يك بيماري دژنراتيو و پيش رونده است كه موجب ايجاد اختلال شناختي مي گردد. از دست رفتن دندان ها بعنوان يك عامل خطر ساز براي بيماري آلزايمر مطرح است. در اين مطالعه به بررسي رابطه شاخص Eichner با بيماري آلزايمر در مراجعين به بخش نورولوژي بيمارستان امام حسين تهران و بخش پروتزهاي دنداني دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران در سال 1397 پرداخته شد. مواد و روش ها: اين تحقيق به روش موردشاهدي انجام شد. تشخيص بيماري آلزايمر براي گروه بر اساس آزمون كوتاه وضعيت ذهني (MMSE) توسط نورولوژيست صورت پذيرفت. شاخصEichner توسط يك معاينه گر به صورت يك سو كور و با موم بايت اندازه گيري و ثبت شد. جهت كمي سازي مقادير شاخص Eichner، به زير شاخص هاي اين شاخص از C تا A1 به ترتيب از عدد صفر تا عدد هفت اختصاص داده شد. مقاير شاخص Eichner كمي شده، با استفاده از آزمون آماري Mann -UWhitney مورد قضاوت آماري قرار گرفت. يافته ها: مطالعه روي 140 نمونه (70 نفر گروه مورد و 70 نفر گروه شاهد) انجام شد. سن افراد در گروه مورد 18.5±75.9 سال و در گروه شاهد 14.3±76.5 سال بود كه در دو گروه اختلاف معناداري وجود نداشت. (0.05 P) مقادير براي شاخصEichner در گروه بيماران مبتلا به آلزايمر برابر 1.63±1.16 و در گروه شاهد برابر 2.07±2.3 بدست آمد. آزمون آماري نشان داد كه اختلاف شاخص Eichner در دو گروه مورد مطالعه معني دار است (0.01= P). نتيجه گيري: با در نظر گرفتن محدوديت هاي اين تحقيق، به نظر مي رسد رابطۀ بين شاخص Eichner و بيماري آلزايمر از لحاظ آماري معنادار بوده و كاهش ميزان تماس هاي دنداني ساپورت كننده خلفي در مبتلايان آلزايمر بيش از افراد نرمال ديده مي شود.