رابطه اضطراب مرگ با وضعيت سلامت روان در پرستاران شاغل در بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي بابل

سابقه و هدف: پرستاران به سبب شغلي مكررا با مرگ و بيماران در حال مرگ مواجهه مي يابند. بروز اضطراب مرگ در اين افراد مي تواند با افسردگي، اضطراب منتشر و افكار خودكشي همراه باشد و موجب افت عملكرد ايشان گردد. اين مطالعه با هدف ارزيابي رابطه اضطراب مرگ با وضعيت سلامت روان پرستاران انجام گرفته است. مواد و روش ها: اين مطالعه تحليلي، با ارزيابي پرستاران بخشهاي مراقبت ويژه، اورژانس و اتاق عمل بيمارستانهاي تابعه دانشگاه علوم پزشكي بابل با استفاده از پرسشنامه هاي اضطراب مرگ تمپلر و سلامت عمومي 28 سوالي انجام گرفت. امتياز پرسشنامه تمپلر بين صفر تا 15متغير مي باشد كه نمره بالاتر بيانگر اضطراب بيشتر افراد در مورد مرگ است. پرسشنامه سلامت عمومي نيز سلامت جسماني، اضطراب، فعاليت اجتماعي و افسردگي افراد را ارزيابي مي نمايد. پاسخ دهندگاني كه نمره بالاتري كسب كنند مشكلات روانشناختي بيشتري دارند. يافته ها: از 142 پرستار كه مطالعه وارد شدند، 88 نفر ( 68/7%) داراي اضطراب مرگ بالا و 40 نفر ( 31/3% ) داراي اضطراب مرگ پايين بودند. بين شدت اضطراب مرگ و متغيرهاي سن، جنس، وضعيت تاهل، بخش محل فعاليت و سطح تحصيلات رابطه معني دار آماري وجود نداشته است. شدت اضطراب مرگ با زير حيطه هاي اضطراب (0/008=p) و عدم فعاليت اجتماعي (43 نفر 31/6% با اضطراب مرگ پايين در مقابل 93 نفر 68/4% با اضطراب مرگ بالا )(0/046=p) پرسشنامه سلامت عمومي، رابطه معني دار معكوس داشته است. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه اضطراب مرگ در ميان پرستاران شيوع بالايي دارد، بدين لحاظ ضرورت دارد برنامه هاي آموزشي مداخله اي به منظور كاهش اضطراب مرگ و عوارض ناشي از آن صورت پذيرد.