اثربخشي درمان شناختي – رفتاري بر افزايش خودكارآمدي و سلامت رواني در زنان مبتلا به چاقي

پيش زمينه و هدف: چاقي يكي از مشكلات سلامت عمومي در دنياست كه از عوامل خطرساز مهم براي ابتلا به بيماري هاي جسمي و رواني است، از طرف ديگر خودكارآمدي يكي از مؤلفه هاي رواني است كه نقش مهمي در كاهش وزن زنان با اضافه وزن و چاقي ايفا مي كند، لذا پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر بهبود سلامت رواني و افزايش ميزان خودكارآمدي در زنان با اضافه وزن و چاقي پرداخته است. مواد و روش ها: اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد انجام شده است. 30 زن با چاقي به شيوه ي نمونه در دسترس انتخاب شدند و تصادفي در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار داده شدند. متغير مستقل درمان شناختي رفتاري بود كه گروه آزمايش به مدت 8 جلسه درمان شناختي-رفتاري را دريافت كرد و گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه سلامت عمومي گلدبرگ (GHQ) و خودكارآمدي شي رر و مادوكس استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيري (مانكوا) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معني داري وجود دارد. بدين معني كه درمان شناختي -رفتاري موجب بهبود سلامت رواني و افزايش ميزان خودكارآمدي بيماران در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد شده است (P 0.001) . نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر مشخص مي كند كه درمان شناختي -رفتاري مي تواند در بهبود سلامت رواني و افزايش ميزان خودكارآمدي زنان با چاقي اثرگذار باشد.