تاثير برنامه مراقبت خانواده محور بر ميزان دلبستگي مادران داراي نوزاد نارس

سابقه و هدف: تولد نوزاد نارس با بستري طولاني مدت و جدايي از خانواده همراه است. بستري نوزاد نيز در ايجاد دلبستگي مادر و نوزاد و كيفيت مراقبتي كه توسط مادر به نوزاد داده مي شود، اثرگذار بوده و خطر مشكلات رفتاري تاخيري را افزايش مي دهد. لذا اين مطالعه با هدف تاثير مراقبت خانواده محور بر ميزان دلبستگي مادران داراي نوزاد نارس انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تعداد 60 مادر داراي نوزاد نارس با سن جنيني بين30 تا 36 هفته بستري در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان بيمارستان مطهري به روش نمونه گيري غير احتمالي در دسترس انتخاب و سپس به صورت تخصيص تصادفي در دو گروه كنترل و مداخله (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. برنامه مراقبت خانواده محور بر روي گروه مداخله در سه مرحله در بدو شروع مراقبت از نوزاد، تا قبل از روز چهار بستري و قبل از ترخيص انجام شد و گروه كنترل تحت مراقبتهاي معمول قرار گرفتند. ميزان دلبستگي با استفاده از چك ليست دلبستگي آوانت كه براي هر بُعد از رفتارهاي دلبستگي حداقل نمره صفر و حداكثر، در رفتار مراقبتي (45)، مجاورتي (45) و احساسي (37) مي باشد، سنجيده شد. 3N2017021914454IRCT: يافته ها: نمره كل دلبستگي مادر در گروه مداخله از 5/1±34/4 به 4/5±61/6 و در گروه كنترل از 4/2 ±33/1 به 3/7±37/8 رسيد. بين دو گروه از لحاظ متغير نمره كل دلبستگي بين مادر و نوزاد نارس اختلاف معني داري وجود دارد (0/001 p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه اجراي برنامه مراقبت خانواده محور بيش از روش معمول مراقبتي منجر به افزايش دلبستگي مادر و نوزاد مي شود.