بهينه‌سازي كيفيت تصوير و دُز بيمار در تصويربرداري قفسه سينه با دستگاه پرتونگاري ديجيتال

سابقه و هدف: در بخش هاي پرتوشناسي تشخيصي، به طور روزافزون دستگاه هاي پرتونگاري ديجيتال جايگزين دستگاه هاي پرتونگاري فيلماسكرين مي شوند. علي رغم تفاوت در ويژگي هاي آشكارسازهاي جديد ثبت تصاوير، همان پروتكل هاي پرتونگاري كه براي سامانه هاي فيلماسكرين بكار گرفته مي شد همچنان بدون بازنگري ويژه اي براي دستگاه هاي ديجيتال نيز بكار مي روند. در اين پژوهش، كيفيت تصوير و دُز بيمار در تصويربرداري ديجيتال از قفسه سينه مورد بررسي و بهينه سازي قرار گرفتند. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي از دو دستگاه پرتونگاري ديجيتال Shimadzu, RDA Speed و Siemens, G2107 استفاده شده است. در فواصل مختلف چشمه تا فانتوم و با كيلوولتاژهاي مختلف، تصويربرداري و اندازه گيري دُز انجام گرفت. براي اندازه گيري كيفيت تصوير در اين مطالعه، فانتوم بررسي جزئيات كنتراست بكار گرفته شد. براي بررسي بهينه سازي، از پارامتر نسبت كيفيت تصوير به مجذور دُز بيمار (IQFinv/E2) استفاده گرديد. يافته ها: بررسي پارامترهاي اندازه گيري شده براي بهينه سازي نشان داد كه در هر دو دستگاه با كاهش اندازه كيلوولتاژ علي رغم افزايش دُز موثر بيمار، نسبت IQFinv/E2 نيز افزايش مي يابد. بيشترين اندازه اين نسبت براي دستگاه هاي Shimadzu, RDA Speed و Siemens, G2107 بترتيب برابر 0/180 و 0/0083 اندازه گيري گرديد. نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه با افزايش كيلوولتاژ نسبت كيفيت تصوير به دُز بيمار كاهش پيدا مي كند. بنابراين براي بهينه سازي تصويربرداري از قفسه سينه بايستي، تا جاي ممكن اندازه كيلوولتاژ را با توجه به جثه بيمار و هدف باليني مورد نظر كاهش داد.