مقايسه عوارض و اثرات درماني ايبوبروفن وايندومتاسين در بسته شدن مجراي شرياني باز در نوزادان نارس

سابقه و هدف: باز ماندن مجراي شرياني (Patent Ductus Arteriosus) از مشكلات شايع در نوزادان نارس مي باشد. اولين داروي مورد استفاده در درمان اين مشكل ايندومتاسين مي باشد كه به علت عوارض آن، ايبوپروفن وريدي از داروهايي پيشنهادي در اين زمينه است. بدليل در دسترس نبودن فرم وريدي اين داروها در ايران اين مطالعه با هدف مقايسه اثرات درماني و عوارض ايبوپروفن و ايندومتاسين خوراكي در بسته شدن PDA در نوزادان نارس انجام شد. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي شده، 80 نوزاد نارس (كمتر از 32 هفته) مبتلا به مجراي شرياني باز علامت دار كه نيازمند درمان بودند به صورت تصادفي در دو گروه 40 نفري تحت درمان با ايندومتاسين ويا ايبوپروفن خوراكي قرار گرفتند. نتيجه درمان (تغيير اندازه PDA، و درصد بهبودي) و عوارض درمان (تغييرات كراتينين و بيلي روبين سرم، خونريزي داخل بطني، انتروكوليت نكروزان و مرگ) در اين دو گروه ثبت و مقايسه گرديد. ( N2015111024977:IRCT) يافته ها: دو گروه از نظر متغيرهاي مخدوش كننده اختلاف معني داري نداشتند. در هر دو گروه 10% (4 بيمار) نياز به تكرار درمان وجود داشت، در گروه ايندومتاسين 10% (4 بيمار) و در گروه ايبوپروفن 7/5% (3 بيمار) بيماران اندازه PDA تغيير نكرد و دو گروه از نظر عوارض احتمالي تفاوت معني داري نداشتند. هيچ يك از بيماران در دو گروه نياز به عمل جراحي پيدا نكردند. نتيجه گيري: با توجه به اينكه در اين مطالعه ميزان پاسخ به درمان و عوارض ايبوپروفن خوراكي با ايندومتاسين تفاوت معني داري نداشت، اين دارو مي تواند جايگزين مناسبي براي ايندومتاسين در موارد لزوم باشد.