مقايسه زمان پيش فعاليت عضلات ساق پا ميان ورزشكاران با و بدون بي‌ثباتي عملكردي مچ‌پا در هنگام فرود از پرش

سابقه و هدف: بي ثباتي عملكردي مچ پا يكي از شايع ترين عوارض ناتوان كننده پيچ خوردگي حاد مچ پا است كه غالباً به دور ماندن ورزشكار از فعاليت ورزشي منجر مي شود. اختلال در مكانيسم كنترل عصبي-عضلاني پيش خوراندي مي تواند يكي از دلايل اصلي ايجاد كننده آن باشد. پيش فعاليت عضلاني در هنگام فرود از پرش شاخص مهم اين نوع كنترل مي باشد. اين مطالعه به منظور مقايسه ترتيب پيش فعاليت عضلات منتخب ساق پا در ورزشكاران پسر مبتلا به بي ثباتي عملكردي مچ پا با ورزشكاران سالم در هنگام فرود از پرش بود. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 2 گروه 12 نفري از ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي عملكردي مچ پا و ورزشكاران سالم انجام شد. زمان شروع پيش فعاليت عضلات نازك نئي بلند، درشت نئي قدامي و نعلي در هنگام فرود از پرش با استفاده از دستگاه الكتروميوگرافي سطحي اندازه گيري و مقايسه شد. يافته ها: زمان پيش فعاليت عضلات نازك نئي بلند، درشت نئي قدامي و نعلي ورزشكاران آسيب ديده (به ترتيب 24/92±163/44، 13/54±140/75 و 41/13 ±169/67 ميلي ثانيه) از ورزشكاران سالم (به ترتيب 34/15 ±242/72، 26/44±208/71 و 26/37±247/11 ميلي ثانيه) در هنگام انجام تكليف حركتي پرش فرود كندتر بود (P 0.01). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه زمان پيش فعاليت عضلات نازك نئي بلند، درشت نئي قدامي و نعلي ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي عملكردي مچ پا از ورزشكاران سالم در هنگام انجام تكليف حركتي پرش فرود كندتر است.