مقايسه كيفيت زندگي بازنشستگان در كاركنان درماني و اداري يكي از مراكز آموزشي و درماني تهران

مقدمه: بازنشستگي با كاهش توانايي هاي فيزيكي، درآمد، كم شدن موقعيت هايي اجتماعي و احساس تنهايي همراه است، اين عوامل كيفيت زندگي بازنشستگان را تحت تأثير قرار مي دهند. اين مطالعه با هدف مقايسه كيفيت زندگي بازنشستگان در كاركنان درماني و اداري يكي از مراكز آموزشي و درماني تهران صورت پذيرفت. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي -مقايسه اي مي باشد. تعداد نمونه ها 315 نفر بودند كه به صورت تصادفي ساده از بين بازنشستگان مراجعه كننده به كانون بازنشستگان مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي بقيه ا...(عج) در سال 1394 انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسش نامه هاي اطلاعات جمعيت شناختي و فرم كوتاه 36 سوالي (SF: Short Form) بود. روايي و پايايي ابزار در مطالعات گذشته بررسي شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22 تحليل شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار كيفيت زندگي كاركنان درماني (8/1 ± 58) و كاركنان اداري (8/5 ± 57/5) بود كه اختلاف ميانگين نمره كل كيفيت زندگي بين دو گروه از نظر آماري معنادار نبود. ولي در بعد كاركرد جسمي و بعد اختلال نقش بخاطر سلامت هيجاني بين كاركنان درماني و كاركنان اداري بين دو گروه اختلاف معنادار بود (0/05 P). نتيجه گيري: دو گروه از نظر نمره كلي كيفيت زندگي اختلاف آماري نداشتند ولي در بعد كاركرد جسمي بازنشستگان كاركنان درماني وضعيت نامطلوب تري داشتند. لذا پيشنهاد مي شود به منظور بهبود كيفيت زندگي دوران بازنشستگي، سياستگذاران سلامت به اين امر مهم توجه نمايند.