همبستگي پاداش سازماني و انگيزش با عملكرد كاركنان درماني بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي قزوين

مقدمه: يكي از راهبرهاي اساسي در تعالي عملكرد كاركنان برقراري نظام پاداش مؤثر است كه نقش بسزايي در جذب و ماندگاري اين نيروها در سازمان ايفا مي كند. پژوهش حاضر با هدف تعيين همبستگي پاداش سازماني و انگيزش با عملكرد كاركنان درماني بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي قزوين در سال 1394 انجام گرفت. روش كار: مطالعه از نوع توصيفيهمبستگي بوده كه در سال 1394 در مراكز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي قزوين انجام شده است. نمونه پژوهش به روش دردسترس انتخاب و شامل 375 نفر از كاركنان بخش هاي درماني بيمارستان هاي مربوطه بود. ابزار جمع آوري داده در پژوهش، مشتمل بر پرسشنامه انگيزش دروني و بيروني سازمان (Extrinsic and Intrinsic Motivation Questionnaire)، پرسشنامه انگيزش شغلي هرزبرگ (Herzberg Job Motivation Questionnaire) و پرسشنامه ارزشيابي عملكرد (Performance Evaluation Questionnaire) بود كه پايايي آن ها به روش محاسبه آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده نيز از طريق نرم افزارهاي اس پي اس اس نسخه 23 و ليزرل 8/8 انجام شد. يافته ها: پاداش سازماني (پاداش دروني و بيروني) با انگيزش كاركنان همبستگي آماري معنادار دارد (24/16 = t، 05/0 P و 73/14 = t، 05/0 P). همچنين انگيزش (از هر دو بعد دروني و بيروني) با عملكرد كاركنان همبستگي مستقيم و معنادار دارد (14/6 = t، 05/0 P و 85/4 = t، 05/0 P). نتيجه گيري: افزايش سطح پاداش هاي سازماني منجر به بهبود انگيزش كاركنان و در نتيجه ارتقاي سطح عملكرد آنان مي شود. لذا مديران و مسئولين بيمارستان ها مي توانند با شناسايي و بكارگيري پاداش هاي مناسب و انگيزاننده، نقش موثري در بهبود عملكرد كاركنان ايفا نمايند.