همبستگي تنش شغلي و كيفيت زندگي پرستاران بخش‌هاي ويژه مراقبتي بيمارستان‌هاي علوم پزشكي شهر زنجان

مقدمه: تنش شغلي، بيماري قرن 21 است كه كيفيت زندگي انسان را تحت تأثير خود قرارمي دهد. هدف از اين پژوهش تعيين همبستگي تنش شغلي و كيفيت زندگي پرستاران بخش هاي ويژه مراقبتي بيمارستان هاي علوم پزشكي شهر زنجان است. روش كار: روش انجام پژوهش توصيفي -همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه پرستاران شاغل در بخش هاي ويژه مراقبتي بيمارستان هاي علوم پزشكي شهر زنجان در سال 1394 است. نمونه هاي اين پژوهش، با استفاده از فرمول كوكران 130 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و وارد پژوهش شدند. جمع آوري داده ها به وسيله پرسشنامه تنش شغلي (Job Stress Questionnaire) و فرم كوتاه 36 سوالي (Short Form 36 SF 36) انجام گرديد كه روايي و پايايي ابزارها در پژوهش هاي قبلي تأييد شده بود. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 20 تحليل شد. يافته ها: ضريب همبستگي پيرسون بين تنش شغلي و كيفيت زندگي در پرستاران شاغل در بخش هاي ويژه مراقبتي بيمارستان هاي علوم پزشكي زنجان برابر 43/0 بوده كه با توجه به مقدار 0.05 Pvalue معنادار مي باشد. ميانگين كيفيت زندگي پرستاران و تنش شغلي در بين پرستاران مرد و زن تفاوت معني داري دارد. بعبارت ديگر، كيفيت زندگي پرستاران زن به دليل بالا بودن تنش شغلي، در مقايسه با پرستاران مرد پايين تر مي باشد. نتيجه گيري: بين تنش شغلي و كيفيت زندگي پرستاران همبستگي معنادار، و بين كيفيت زندگي و همچنين تنش شغلي در پرستاران مرد و زن تفاوت معناداري وجود دارد. به اين صورت كه با افزايش تنش شغلي، كيفيت زندگي در اين پرستاران كاهش پيدا مي كند. لذا برگزاري جلسات آموزشي و كارگاهي به منظور كاهش تنش شغلي و افزايش كيفيت زندگي براي پرستاران، پيشنهاد مي گردد.