تأثير آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر ميزان رضايتمندي دانشجويان پرستاري از برقراري ارتباط با بيماران

مقدمه: مهارت برقراري ارتباط دانشجويان پرستاري سبب افزايش رضايتمندي آن هادر ارائه مراقبت مي شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت هاي ارتباطي برميزان رضايتمندي دانشجويان پرستاري ازبرقراري ارتباط با بيماران انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با يك گروه، به روش پيش آزمون وپس آزمون انجام شد. تعداد نمونه ها 35 نفر از دانشجويان مشغول به تحصيل كارشناسي پرستاري دانشكده پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد ابهر درسال تحصيلي 94-93 بود (200 نفر) كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. اطلاعات از طريق پرسشنامه سه قسمتي جمع آوري گرديد: اطلاعات جمعيت شناختي، آزمون مهارت هاي ارتباطي كوئين دام ( QueenDom Communication Skills Test) كه روايي و پايايي آن در مطالعات گذشته سنجيده شده و پرسشنامه پژوهشگر ساخته رضايت دانشجويان پرستاري در برقراري ارتباط با بيماران (Nursing Students Satisfaction in Communicating with Patients) بود. روايي پرسشنامه به روش روايي محتوا با نظر خواهي از 10 تن از مدرسين دانشگاه آزاد اسلامي تهران و پايايي آن با آلفاي كرونباخ با 10 نفر از دانشجويان محاسبه شد. داده ها با نرم افزار اس پس اس اس نسخه 21 تحليل شد. يافته ها: ميانگين رضايتمندي دانشجويان پرستاري در برقراري ارتباط با بيماران بستري و ابعاد آن درپيش آزمون از 48/2 براي شرايط باليني بيمار (كمترين) تا 46/3 براي ارتباط كلامي با بيماران (بيشترين) بود. در پس آزمون ميانگين متغيرها 68/3 براي شرايط باليني بيمار تا 50/4 براي ارتباط كلامي با بيماران بود. ميانگين رضايتمندي در پس آزمون بيشترازحد متوسط بود (05/0 P). نتيجه گيري: آموزش مهارت ارتباطي به دانشجويان پرستاري سيب افزايش رضايتمندي آن ها در برقراري ارتباط با بيماران مي شود. توصيه مي گردد مسئولان ومدرسان پرستاري به آموزش مهارت هاي ارتباطي در دروس نظري و عملي توجه بيشتري نمايند.