همبستگي توده بدني و سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت در كاركنان مراكز بهداشتي و درماني شهرستان سقز

مقدمه: سبك زندگي تعيين كننده وضعيت سلامت افراد است و يكي از راهكارهاي اصلي براي حفظ سلامتي، داشتن سبك زندگي سالم است و توده بدني در محيط كار مي تواند به عنوان شاخصي از سبك زندگي افراد باشد. اين مطالعه با هدف تعيين همبستگي توده بدني و سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت در كاركنان مراكز بهداشتي و درماني شهرستان سقز انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفيهمبستگي در سال 1393بر روي 180 نفر از كاركنان مراكز بهداشتي و درماني و بيمارستان امام خميني (ره) شهرستان سقز، كردستان به روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و نيمرخ سبك زندگي رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت پروفايل 2 ( Health Promotion Life Style II(HPLP-IIاستفاده شد. روايي ابزار به روش روايي محتوا و پايايي آن نيز با استفاده از روش ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين توده بدني افراد در اين مطالعه 3/70±25/38 و نمرات رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت 0/48±2/68 بود. بيشترين نمره رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت مربوط به افراد داراي توده بدني نرمال بود. در ميان زير گروه هاي توده بدني بيشترين و كمترين نمره مربوط به حيطه هاي تغذيه و فعاليت فيزيكي بود. نتيجه گيري: ميانگين نمرات رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت كاركنان در سطح مطلوب مي باشد، اما ميانگين توده بدني آنها در حد مطلوب نمي باشد. لذا پيشنهاد مي شود كه رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت خصوصا در حيطه فعاليت هاي فيزيكي بيشتر توجه شود.