ارزيابي وضعيت سبك زندگي سالمندان شهر تهران

مقدمه: با افزايش جمعيت افراد سالمند، خطر بيماري و مشكلات بهداشتي آنها نيز افزايش مي يابد و مناسب ترين شيوه براي كاهش مشكلات مربوط به دوران سالمندي اتخاذ سبك زندگي سالم در اين دوران مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين سبك زندگي سالمندان شهر تهران در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه بصورت توصيفي بر روي 400 نفر از سالمندان عضو سراهاي محله مناطق شهرداري شهر تهران در سال 1393 كه بصورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند، انجام شد. اطلاعات لازم توسط پرسشنامه 46 سوالي سنجش سبك زندگي سالم در سالمندان ايراني (Healthy Lifestyle Measure in the Iranians Elderly) صورت گرفت. روايي صوري پرسشنامه، با استفاده از نظرات هشت تن از مدرسين و ده سالمند و پايايي به روش آلفاي كرونباخ تاييد شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره وضعيت سبك زندگي سالم در سالمندان 9.16 ± 62.90 بود كه بر اساس مقياس ارائه شده در سطح متوسط قرار داشت. 35 نفر (8.8 درصد) داراي سبك زندگي مطلوب، 342 نفر (85.5 درصد) سبك زندگي متوسط و 23 نفر (5.8 درصد) سبك زندگي نامطلوب داشتند. بيشترين ميانگين نمره سبك زندگي مربوط به حيطه مراقبت از خود و كمترين آن در حيطه ورزش و فعاليت بدني بود. نتيجه گيري: با توجه به سطح متوسط سبك زندگي در سالمندان مورد مطالعه، ضرورت تدابير مديريتي و آموزشي به منظور ارتقاء سبك زندگي سالمندان به سطح مطلوب، پيشنهاد مي گردد.