بررسي عوامل جمعيت شناختي و باليني مؤثر بر زمان بروز تنگي مجدد عروق كرونر در بيماران تحت آنژيوپلاستي شهر زنجان

مقدمه: تنگي مجدد عروق كرونر پس از استنت گذاري از نگراني‌هاي مهم كارديولوژيست‌هاست كه مي‌تواند موجب تكرار آنژيوپلاستي، جراحي پيوند باي پس عروق كرونر، انفاركتوس ميوكارد و يا حتي مرگ شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين عوامل جمعيت شناختي و باليني مؤثر بر زمان بروز تنگي مجدد عروق كرونر در بيماران تحت آنژيوپلاستي شهر زنجان با استفاده از مدل رگرسيون كاكس انجام شد. روش كار: در اين مطالعه توصيفي-طولي، 421 بيمار كه از فروردين 1388 تا خرداد 1390 جهت تعبيه استنت دارويي به بيمارستان آيت الله موسوي زنجان مراجعه كرده بودند از نظر مدت زمان بروز تنگي مجدد عروق كرونري پيگيري شدند. سپس متغيرهاي جمعيت شناختي و سوابق باليني موجود در پرونده در فرم جمع آوري اطلاعات بيماران تحت آنژيوپلاستي (Data Gatering Form of Patients’ Undergone Angioplasty) وارد گرديد و براي آناليز داده‌ها از رگرسيون كاكس و اس پي اس اس نسخه 21 استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، ميانه مدت زمان بروز تنگي مجدد عروق كرونر بيماران 736 روز و نرخ بروز تنگي مجدد 30/4% بوده است. نسبت مخاطره تنگي مجدد در افراد غير شاغل 1/39برابر، افراد مصرف كننده مواد مخدر 1/75برابر، افراد داراي سابقه هيپرليپيدمي 57/1 برابر و در افراد داراي سابقه بيماري‌هاي مزمن كليوي 1/58برابر بيشتر از ساير بيماران بوده است (0/05 P). نتيجه گيري: در اين مطالعه مهمترين عوامل خطر تنگي مجدد عروق كرونر شامل غير شاغل بودن، مصرف مواد مخدر، ابتلا به هيپرليپيدمي و بيماري‌هاي مزمن كليوي بوده‌اند. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود حتي الامكان از مواجهه بيماران با عوامل خطرزاي نامبرده پيشگيري شود و در بيماران داراي عوامل خطر، پيگيري‌هاي دوره‌اي به طور مستمرتري انجام گيرد.