اثر ورزش ايروبيك بر نگراني از تصوير ذهني بدن، بحران هويت و شاخص توده بدن، در دختران نگران از تصوير ذهني بدن

مقدمه: فعاليت بدني و ورزش دركاهش نارضايتي از تصويربدني وشاخص توده بدني نقش دارد. هدف از اين پژوهش، تعيين اثر تمرين ايروبيك بر نگراني از تصوير ذهني بدن، بحران هويت و شاخص توده بدن، در دختران نگران از تصوير ذهني بدن مي باشد. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماري شامل همه دختران دانش آموز مقطع متوسطه شهر تبريز در سال 1394 بودند، كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و پس از تكميل پرسشنامه نگراني از تصويربدني (Body Image Concern Inventory) نفر از دانش آموزان با نمره بالا در نارضايتي از تصوير بدني انتخاب، سپس پرسشنامه اطلاعات شخصي و هويت شخصي احمدي (Ahmadi Personal Identity Questionnaire) كه روايي سازه و پايايي آن ها در مطالعات پيشين گزارش شده است، در اختيار آنها قرار گرفت. پس از آن به مدت دوازده جلسه در ورزش ايروبيك شركت كردند. در نهايت پس آزمون هويت شخصي احمدي و پرسشنامه نگراني از تصويربدني اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزاراس پي اس اس نسخه 23، تحليل شد. يافته ها: بين نمرات پيش آزمون متغييرهاي نارضايتي از تصويربدني، بحران هويت و شاخص توده بدن با نمرات پس آزمون اين متغييرها براساس نتايج آزمون t وابسته تفاوت معني داري مشاهده شد (001/0 P). نمرات پس آزمون تصويربدني (03/0 P، 3/0 = r) و بحران هويت (02/0 P، 3/0 = r) با تغييرات شاخص توده بدن همبستگي منفي در سطح معني داري كمتر از 05/0 نشان دادند. نهايتاً به ازاي هر واحد تغيير در تغييرات شاخص توده بدن ميزان تصويربدني و بحران هويت هر كدام 3/0 واحد افزايش مي يابد. نتيجه گيري: اثر مشاركت در يك دوره فعاليت ورزشي ايروبيك، سبب كاهش شاخص توده بدني، نگراني از تصوير بدني و بحران هويت در ميان دانش آموزان مورد مطالعه شد. لذا تشويق و افزايش مشاركت دختران در فعاليت ورزشي براي بهبود در هويت و رضايت از تصوير بدني در سنين نوجواني پيشنهاد مي شود.