رفتارهاي ارتقا بخش سلامتي در پرستاران و همبستگي آن با برخي عوامل شغلي منتخب

مقدمه: سبك زندگي ارتقاءدهنده سلامت يك عامل تعيين كننده مهم وضعيت سلامت در پرستاران است و سلامت پرستاران بر سلامت بيماران اثر مي گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامتي پرستاران و همبستگي آن با برخي عوامل شغلي انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه پژوهش شامل تمام پرستاران شاغل در بيمارستان فاطمه زهرا نجف آباد در سال1394 بود. تعداد 115 پرستار به روش سرشماري انتخاب شدند. داده ها با استفاده پرسشنامه اطلاعات فردي و پروفايل سبك زندگي ارتقا دهنده سلامتي (HealthPromoting Life Style Profile II) در شش بعد مسئوليت پذيري سلامتي، فعاليت فيزيكي، تغذيه، رشد معنوي، مديريت تنش و روابط بين فردي جمع آوري شد. در مطالعه حاضر پايايي ابزار به روش آلفاي كرونباخ و آزمون مجدد در نمونه اي 10 نفره به فاصله يك هفته و هم چنين ضريب هم بستگي درون رده اي(ICC) محاسبه شد. داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 19 تحليل شد. يافته ها: ميانگين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامتي پرستاران 44/22±122/42و در سطح متوسط ارزيابي شد. بيشترين نمره در حيطه مسئوليت پذيري سلامتي(5/83±32/40) و كمترين نمره مربوط به حيطه هاي مديريت تنش(3/34±13/13) و فعاليت فيزيكي(4/67±13/45) بود. همبستگي معناداري بين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامتي با متغيرهاي شغلي نوبت كاري (0/021= P)، درآمد ماهانه (0/002= P) و نوع استخدام (0/001= P) وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به نمرات پايين پرستاران در فعاليت فيزيكي و مديريت تنش، بهبود رفتارهاي ارتقا سلامتي بويژه در ابعاد مديريت تنش و فعاليت فيزيكي از طريق اجراي برنامه هاي آموزشي سبك زندگي سالم در پرستاران توصيه مي گردد.