اثر تمرينات پيلاتس بر خستگي، ناتواني حركتي و انعطاف پذيري عضلاني بيماران زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس شهر تبريز

مقدمه: : بيماري مولتيپل اسكلروزيس يك بيماري دميلينه كننده سيستم عصبي مركزي است كه منجر به اختلال در سيستم حركتي و افزايش علايم خستگي شده و فعاليت هاي زندگي روزانه فرد را متأثر مي سازد. هدف اين مطالعه، تعيين اثر تمرينات پيلاتس بر خستگي، ناتواني حركتي و انعطاف پذيري عضلاني بيماران زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس است. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي، 34 آزمودني زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس به صورت آزمودني هاي در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه كنترل و تجربي قرار گرفتند. پروتكل گروه تمرين، پيلاتس هشت هفته سه جلسه اي 60 دقيقه اي بود. 24 ساعت قبل و بعد از دوره تمرين، ارزيابي متغيرهاي مورد نظر انجام شد. داده ها با مقياس شدت خستگي (FSS: Fatigue Severity Scale)، نمره مقياس وضعيت گسترش ناتواني (EDSS: Expanded Disability Status Scale) و آزمون انعطاف پذيري عضلاني (Muscle Flexibility Test) جمع آوري و به وسيله نرم افزار اس پي اس اس نسخه 20 تحليل شد. يافته ها: بعد از هشت هفته تمرينات پيلاتس در گروه تجربي خستگي، ناتواني حركتي و انعطاف پذيري عضلاني تفاوت معناداري با گروه كنترل داشت (05/0 = P). ولي در هيچكدام از متغيرهاي پژوهش در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: تمرينات پيلاتس ميـزان شدت خستگي و ناتواني حركتي را در زنان بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس، كاهش داد. اين روش تمرين به عنوان راهكاري جديد و غير تهاجمي براي مقابله با روند خستگي و ناتواني حركتي به بيماران مذكور پيشنهاد مي شود.