اثربخشي گروه‌درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري بر كاهش اضطراب امتحان و افزايش خودكارآمدي دانش‌آموزان دختر اول دبيرستان

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف اثربخشي گروه درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري بر كاهش اضطراب امتحان و افزايش خودكارآمدي دانش آموزان دختر اول دبيرستان انجام گرديده است. روش: روش پژوهش آزمايشي و بر اساس طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه آماري شامل 60 نفر از دانش آموزان دختر اول دبيرستان كه در مدارس سياهكل در سال 94-93 به تحصيل اشتغال دارند بوده است. نمونه آماري شامل افرادي است كه در مقياس اضطراب حداقل يك نمره بالاتر از ميانگين و در مقياس خودكارآمدي حداقل يك نمره پايين تر از ميانگين به دست آوردند؛ كه به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفر (آزمايش و كنترل) جايگزين شدند. از هر دو گروه پيش آزمون به عمل آمد. سپس به گروه آزمايش، آموزش شناختي ـ رفتاري كه 8 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقيقه و هر هفته يك جلسه آموزش داده شد به گروه كنترل در اين مدت هيچ آموزشي داده نشد، در پايان بر روي هر دو گروه به طور هم زمان و در شرايط يكسان پس آزمون اجرا گرديد. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپيلبرگر و پرسشنامه خودكارآمدي شرر و همكاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره موردبررسي قرار گرفت و كليه عمليات آماري به كمك نرم افزار »اس. پي. اس. اس. 20 « انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد كه آموزش گروه درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري بر كاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر اول دبيرستان اثر معني دار وجود نداشت (001/0= ، 867/0=P، 03/0= (1،26)F). ولي در افزايش خودكار آمدي دانش آموزان اثر معني دار وجود داشت (32/0= ، 002/0=P، 13/12= (1،26)F). بحث و نتيجه گيري: گروه درماني به شيوه شناختي ـ رفتاري برافزايش خودكار آمدي دانش آموزان دختر اول دبيرستان مؤثر بوده است.