اثربخشي ساختارگرايي بر تعارضات زناشويي، سبك‌هاي اسناد و بهزيستي اجتماعي

مقدمه: هدف اصلي نظريه هاي خانواده درماني تمركز بر تعارضات زناشويي بوده است. بااين وجود تعارضات زناشويي، موضوعي پيچيده باقي مانده است. خانواده درماني ساختاري يك رويكرد اساسي در بين نظريه هاي سيستماتيك خانواده است كه بر ايجاد يك سلسله مراتب سازماني سالم در سيستم خانواده تأكيد دارد. در ديدگاه سيستمي، تعارض را ناشي از هر نوع تنازع بر سر تصاحب پايگاه و منابع قدرت در بين زوج ها مي داند. اسناد علي و بهزيستي اجتماعي نيز توجه زيادي را در تحقيقات خانواده درماني به خود معطوف داشته است. روش: در اين تحقيق نيمه آزمايشي، 25 زن با تعارضات زناشويي شديد و با روش جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. متغير مستقل خانواده درماني ساختارگرايي مينوچين بود. پرسشنامه هاي تعارضات زناشويي، سبك اسناد و بهزيستي اجتماعي در مراحل پيش آزمون پس آزمون و پيگيري بر روي آزمودني ها اجرا گرديد. نتايج: نتايج آزمون فريدمن و اندازه گيري مكرر نشان داد كه رويكرد ساختارگرايي مينوچين به طور مؤثر و معنادار تعارضات زناشويي را كاهش داد. پيوستگي اجتماعي (كه يكي از پنج زير مقياس بهزيستي اجتماعي است) را افزايش داد و باعث افزايش معنادار سبك اسناد پايدار و سبك اسناد س. پي. ان. سي. (نمره مثبت تركيبي منهاي نمره منفي تركيبي ) آزمودني ها گرديد. بحث و نتيجه گيري: اين نتايج در پيگيري 6 ماه بعد گروه آزمايش براي هر دو متغير، همچنان تداوم داشت و نشان داد گروه درماني شناختي وجودگرا مي تواند در افزايش سلامت معنوي و ايجاد تصور مثبت از خدا در والدين فرزندان مبتلا به سرطان اثر گذار باشد.