اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان و نگراني از تصوير بدن زنان مبتلا به پرخوري رواني

مقدمه: امروزه پرخوري رواني يكي از اختلالات روانشناختي شايع مي باشد كه شناخت، هيجانات و رفتارهاي افراد مبتلا را مختل مي نمايد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان و نگراني از تصوير بدن زنان مبتلا به پرخوري رواني انجام شد. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش را 160 زن داراي اختلال پرخوري رواني تشكيل دادند كه به مراكز مشاوره شهر مشهد در سال 1395 مراجعه كرده بودند. نمونه اين پژوهش شامل 30 نفر از زنان مبتلا به اختلال پرخوري رواني بودند كه به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گرنفسكي (Garnefski Cognitive Emotion Regulation Questionnaire) و سياهه نگراني از تصوير بدن ليتلتون (Littleton Body Image Concern Inventory) بود. پايايي ابزارها به روش آلفاي كرونباخ ارزيابي شد. بسته درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در 8 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه مداخله اجرا گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22 تحليل شد. يافته ها: ميزان راهبردهاي منفي تنظيم هيجان، راهبردهاي مثبت تنطيم هيجان و نگراني از تصوير بدن قبل از مداخله در گروه مداخله به ترتيب 50.07، 32.33 و 81.53 و در گروه كنترل به ترتيب 49.60، 33.40، 81.20 بود كه اختلاف معناداري مشاهده نشد. بعد از مداخله ميزان راهبردهاي منفي تنظيم هيجان، راهبردهاي مثبت تنطيم هيجان و نگراني از تصوير بدن در گروه مداخله به ترتيب 28.47، 56.0 و 69.13 و در گروه كنترل به ترتيب 49.53، 33.40 و 83.4 شد كه اختلاف معناداري نشان داده شد (P≥0.01). نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث كاهش راهبردهاي منفي و افزايش راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان مي شود. همچنين يافته ها نشان داد كه نگراني از تصوير بدن در اثر درمان كاهش مي يابد. لذا استفاده از اين روش درماني براي بهبود اختلال پرخوري رواني و تنظيم هيجان اين افراد توصيه مي گردد.