مقايسه اثربخشي گروه‌درماني بين فردي و گروه‌درماني شناختي – رفتاري در كاهش علائم افسردگي همراه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي مقايسه اثربخشي گروه درماني بين فردي و گروه درماني شناختي رفتاري در كاهش علائم افسردگي همراه در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي صورت گرفت. روش: طرح از نوع آزمايشي به شيوه پيش آزمون - پس آزمون دوگروهي بود. مشاركت كنندگان پزوهش حاضر، دانشجويان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي بودند. از اين جامعه 40 مراجع انتخاب شدند، سپس به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره كاربندي درمان گروهي شناختي رفتاري و درمان گروهي بين فردي جايگزين شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين مطالعه شامل پرسشنامه هراس اجتماعي ، پرسشنامه افسردگي بك2 و مصاحبه تشخيصي روانپزشكي مبتني بر DSM-IV بود. داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: تحليل داده ها مشخص كرد كه بين اثربخشي گروه درماني بين فردي و گروه درماني شناختي رفتاري در كاهش افسردگي همراه با هراس اجتماعي تفاوت معناداري وجود دارد، به طوري كه اثربخشي درمان بين فردي بر كاهش افسردگي (p=0.001, f=16.2) و نشانه هاي هراس اجتماعي (p=0.0002, f=12.4) بيشتر از درمان شناختي رفتاري است. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر حاكي از آن هستند كه با توجه به اثربخشي بيشتر درمان بين فردي در مقايسه با درمان شناختي رفتاري بر علائم افسردگي همراه با هراس اجتماعي، لذا جهت درمان اختلال اضطراب اجتماعي بويژه در حضور نشانه هاي افسردگي همراه، درمان بين فردي، درمان ترجيحي در نظر گرفته مي شود.