اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي مبتني بر شناخت بر كاهش افسردگي بيماران مبتلا به سرطان

مقدمه: افسردگي، شايع ترين واكنش هاي روان شناختي در بيماران مبتلا به سرطان است كه بر وضعيت عملكرد، مدت بستري و حتي نتيجه درماني بيماران مبتلا به سرطان تأثير منفي دارد. اين پژوهش با هدف بررسي ميزان اثربخشي آموزش ذهن آگاهي مبتني بر شناخت بركاهش افسردگي در بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود و بدين منظور 30 نفر از بيماران زن و مردكه مبتلا به سرطان و در بيمارستان بستري بودند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و با روش نمونه گيري در دسترس در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. سپس در گروه آزمايش 8 جلسه آموزش ذهن آگاهي مبتني بر شناخت ارائه شد. هر دو گروه از طريق پيش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه افسردگي بك مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از كوواريانس استفاده شد. نتايج: نتايج بدست آمده نشان دادندكه نمرات پس آزمون افسردگي درگروه آزمايش بطور معناداري كمتر از گروه كنترل بود. همچنين تعامل بين نمرات پيش آزمون گروه آزمايش وكنترل معني دار نبود؛ بنابراين، فرضيه صفر مبني بر عدم تفاوت بين دو گروه رد مي شود. بحث و نتيجه گيري:به نظر مي رسد كه آموزش ذهن آگاهي مبتني بر درمان شناخت مي تواند افسردگي بيماران مبتلا به سرطان را كاهش دهد.