نقش تعلل‌ورزي و كنترل عواطف در پيش‌بيني واكنش‌پذيري بين فردي سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر تعيين نقش تعلل ورزي و كنترل عواطف در پيش بيني واكنش پذيري بين فردي بود. روش : اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي سالمندان بازنشسته شهر ساري در سال 1392 است كه از بين آنها نمونه اي به حجم 220 نفر (114 زن و 106 مرد) با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس تعلل ورزي عمومي، مقياس كنترل عواطف و شاخص واكنش پذيري بين فردي استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تعلل ورزي (33 =r)، كنترل عواطف (53 =r)، اضطراب (42 =r) و عاطفه مثبت (25 =r) با واكنش پذيري بين فردي همبستگي معنادار دارد. نتايج آزمون تحليل رگرسيون نشان داد كه افسردگي، اضطراب و تعلل ورزي مي توانند تغييرات مربوط به ديدگاه گيري را به طور معناداري پيش بيني كنند. همچنين اضطراب و عاطفه مثبت مي توانند به طور معناداري تخيل را پيش بيني كنند؛ خشم به طور منفي و اضطراب به طور مثبت مي توانند توجه همدلانه را پيش بيني كند؛ همچنين خشم قادر است پريشاني شخصي را به طور مثبت پيش بيني كند. در مجموع اضطراب، عاطفه مثبت و تعلل ورزي مي توانند 28 درصد از واريانس واكنش پذيري بين فردي سالمندان را تبيين كنند. بحث و نتيجه گيري: مي توان از طريق آموزش كنترل عواطف و آموزش راهبردهاي مقابله با تعلل ورزي به بهبود روابط بين فردي سالمندان و متعاقب آن كيفيت زندگي و سلامت آنها كمك كند.