بررسي رابطه‌ي شادي و بهزيستي روان‌شناختي با نگرش به زمان در دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا همدان

مقدمه: نگرش به زمان به هيجانات افراد و ارزيابي احساسي آن ها نسبت به گذشته، حال و آينده اشاره دارد و مي تواند بر شادي و بهزيستي روان شناختي افراد تأثيرگذار باشد؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ي شادي و بهزيستي روان شناختي با نگرش به زمان در دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا همدان بود. روش: طرح پژوهش از نوع همبستگي بود و جامعه ي آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا همدان است كه تعداد آن ها 16000 نفر بوده و از ميان آن ها بر اساس جدول كرسچي مورگان 302 دانشجو با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي شادي آكسفورد، بهزيستي روان شناختي ريف و نگرش به زمان ميللو و وورل پاسخ دادند. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار »اس. پي. اس. اس. « ويراست 18 و روش هاي آماري همبستگي، تحليل رگرسيون چندگانه به روش هم زمان تجزيه وتحليل شدند. نتايج: يافته ها نشان داد كه بين نگرش به زمان و 4 بعد آن با شادي و بهزيستي روان شناختي همبستگي معنادار وجود دارد ((P 0.00). بعد حال نگر مثبت قادر به پيش بيني شادي و بهزيستي روان شناختي در دانشجويان بود (P 0.001) ولي بعد آينده نگر مثبت فقط قادر به پيش بيني شادي دانشجويان بود (P 0.001). همچنين بعد حال نگر منفي و آينده نگر منفي قادر به پيش بيني شادي و بهزيستي روان شناختي در دانشجويان بودند (P 0.001). بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته ها مي توان گفت كه نگرش دانشجويان به زمان مي تواند پيش بيني كننده ي خوبي براي شادي و بهزيستي روان شناختي آنان باشد؛ بنابراين با رشد و بهبود نگرش هاي مثبت در دانشجويان مي توان انتظار افزايش شادي و بهزيستي رواني آنان را داشت.