بررسي ويژگي‌هاي روانسنجي و ساختار عامل تأييدي پرسشنامه خودكارآمدي مقابله‌اي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسي ساختار عاملي تأييدي و ويژگي هاي روان سنجي مقياس خودكارآمدي مقابله اي (چسني، نيلاند، چامبرز، تايلر و فولكمن 2006) در بين دانشجويان ايراني بود. روش: اين مطالعه از نوع پژوهش هاي توصيفي محسوب مي گردد، گروه نمونه در اين پژوهش شامل 250 نفر از دانشجويان دانشگاه پيام نور دهدشت در سال تحصيلي 94-1393 بود كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. براي تحليل داده ها، از روش تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي، روايي همگرا، آزمون t براي گروه هاي مستقل و همبستگي پيرسون استفاده گرديد. نتايج: در تحليل عاملي اكتشافي سه عامل استخراج گرديد كه 61.84 درصد از واريانس مشترك نمرات را تبيين مي كند. تحليل عامل تأييدي نيز از ساختار سه عاملي مقياس خودكارآمدي مقابله اي در نمونه به كار گرفته شده حمايت مي كند. اين مقياس با مقياس خودكارآمدي عمومي نيز همبستگي مثبت نشان داد. همچنين، ضرايب پايايي عوامل مقياس به روش آلفاي كرونباخ و تنصيف (اسپيرمنبراون و گاتمن) بين 0.63 تا 0.91 به دست آمده است. بحث و نتيجه گيري: به طور كلي، نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه اين مقياس در نمونه دانشجويان ايراني، از ساختار سه عاملي و روايي و پايايي مطلوبي برخوردار است؛ بنابراين، مي توان از مقياس خودكارآمدي مقابله اي در نمونه هاي ايراني استفاده كرد.