بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس حساسيت و گرايش به تجربه چندش در نمونه ايراني

مقدمه: چندش، يكي از شش هيجان اوليه اي است كه توسط داروين معرفي شد. از جمله ابزارهاي سنجش اين هيجان، مقياس حساسيت و گرايش به تجربه چندش است. اين مطالعه با هدف بررسي ساختار عاملي و ويژگي هاي روان سنجي اين مقياس در جامعه ايراني صورت گرفت. روش: اين مطالعه از نوع پژوهش هاي توصيفي محسوب مي گردد. نمونه مورد مطالعه شامل 391 دانشجوي دانشگاه شاهد بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده مقياس حساسيت و گرايش به تجربه چندش، مقياس تجديدنظر شده چندش و مقياس وسواس پادوآ بود. ساختار عاملي پرسشنامه با استفاده از روش تحليل عامل اكتشافي و تأييدي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، اعتبار همگرا و پايايي بازآزمايي و همساني دروني مقياس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: نتايج حاصل از تحليل عامل اكتشافي، حاكي از چهار عامل گرايش به تجربه هيجان چندش، حساسيت به هيجان چندش، گرايش به اجتناب از محرك هاي چندش آور و حساسيت به نتايج هيجان چندش، در اين مقياس بود. تحليل عامل تأييدي، الگوي چهار عاملي حاصله و الگوي دوعاملي فرم 12 سؤالي را تائيد كرد. همچنين، اعتبار همگرا و پايايي اين مقياس نيز خوب بود. بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر مبين آن است كه اين مقياس در نمونه دانشجويي ايراني از ساختاري عاملي و پايايي و اعتبار مطلوبي برخوردار است. لذا مي توان از اين مقياس در نمونه هاي ايراني استفاده كرد.