اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خودارزشيابي مركزي، بهزيستي روان‌شناختي و اميدواري بيماران مبتلا به صرع

مقدمه: توجه به حالات روان شناختي بيماران مبتلا به صرع به دليل تأثير نيرومند بر سير و پيش آگهي و درمان بيماري بسيار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر خودارزشيابي مركزي، بهزيستي روان شناختي و اميدواري بيماران مبتلا به صرع انجام شد. روش: پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و دوره پيگيري (1 ماه) و گروه گواه بود كه از آبان تا بهمن 1394 انجام شد. در اين پژوهش 30 نفر از بيماران مبتلا به صرع مراجعه كننده به مراكز سلامت شهرستان شيراز به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند و با استفاده از پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس بهزيستي روان شناختي فرم كوتاه (پي. دبليو. بي.)، مقياس اميدواري ميلر (1988) و مقياس خودارزشيابي مركزي (سي. اس. اي. اس.) مورد پيش آزمون قرار گرفتند. سپس گروه (ام. بي. سي. تي.) به مدت 8 جلسه تحت آموزش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي قرار گرفت و گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. در پايان هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند و داده ها با استفاده از نرم افزار »اس. پي. اس. اس.- 21 « و روش تحليل واريانس مكرر چندمتغيري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. نتايج: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و گواه پس از اجراي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي تفاوت معناداري وجود دارد. به طوري كه ميانگين نمره خودارزشيابي مركزي، بهزيستي روان شناختي و اميدواري گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل افزايش يافت (P lt;0.001). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش كه نشان داد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در افزايش بهزيستي روان شناختي، اميدواري و خودارزشيابي مركزي بيماران مبتلا به صرع مؤثر مي باشد، مي توان پيشنهاد داد كه به منظور بهبود حالات روان شناختي مثبت اين بيماران غربالگري روان شناختي انجام گردد و در صورت نياز كارآزمايي هاي باليني و مدل هاي مداخله مناسب مورد توجه قرار بگيرند.