مقايسه تأثير آموزش در محيط شبيه‌سازي شده با فيلم آموزشي بركسب مهارت اپي‌زياتومي دانشجويان مامايي

مقدمه: در آموزش باليني براي پيشگيري از صدمه به بيماران ضروري است، با استفاده ازرويكردهاي نوين آموزشي، دانشجويان، قبل از حضور در بالين، آمادگي لازم جهت انجام صحيح مهارت هاي باليني را كسب نمايند، اين مطالعه با هدف تعيين تأثير آموزش در محيط شبيه سازي شده و فيلم آموزشي بر كسب مهارت اپي زياتومي دانشجويان مامايي انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش مداخله اي كليه دانشجويان مامايي در شروع ترم 6 به تعداد 30 نفر به طور تصادفي در سه گروه، آموزش در محيط شبيه سازي و فيلم آموزشي و بدون مداخله قرار گرفتند. آموزش، روي مانكن و مولاژ انجام شد. فيلم از اين آموزش تهيه و در اختيار هريك از دانشجويان گروه فيلم به طور خودآموز قرار گرفت. نتيجه آزمون عملي، درفهرست وارسي ثبت و داده ها با نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج: ميانگين نمره مهارت كلي دانشجويان در انجام اپي زياتومي براساس كليه ي موارد در سه گروه تفاوت آماري معني داري داشت (001/0 p). اما در مقايسه سه گروه به صورت دوبه دو در كليه ي موارد بين گروه آموزش در محيط شبيه سازي شده و فيلم آموزشي تفاوت آماري معني داري وجود نداشت (975/0=p). سطح مهارت كلي، براساس كليه ي موارد در گروه بدون مداخله نسبت به دو گروه ديگر كمتر بود. نتيجه گيري: فيلم آموزشي كه براساس اصول علمي طراحي گردد، به طور خودآموز مي تواند به اندازه آموزش توسط متخصص باليني در محيط شبيه سازي شده بر ميزان يادگيري دانشجويان مؤثر باشد، لذا استفاده از روش هاي آموزشي فوق در برنامه ريزي آموزش باليني توصيه مي گردد.