تغييرپذيري شخصيتي: بررسي مقايسه‌اي اثرات سنوات شغلي بر تغييرات شخصيتي در شاغلين تاسيسات نفتي دريايي

مقدمه: ثبات يا تغييرات شخصيتي در طول دوره زندگي يكي از موارد بحث‌برانگيز در روانشناسي است. هر دو ديدگاه دلايلي براي اثبات فرضيه‌هاي خود دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسي تغييرپذيري شخصيت در شاغلين تاسيسات نفتي با توجه به شرايط شغلي آنها (14 روز كار و 14 روز استراحت) است. روش: در مطالعه پيش رو تغييرات در ويژگي هاي شخصيتي 86 نفر از كاركنان تاسيسات نفتي دريائي مورد بررسي قرار گرفت. ابزار سنجش شامل پرسشنامه رشد شخصيت ميانسالي (ام ال پي دي) و مصاحبه نيمه‌ساخت‌يافته بود. آزمودني‌ها از نظر سابقه شغلي به سه دسته تقسيم شدند: باسابقه تا 5 سال، 6 تا 10 سال و 11 سال به بالا. نتايج: مقايسه ميانگين نمرات ويژگي هاي شخصيتي در ابعاد ششگانه ( نوروتيزم، برونگرائي، باز بودن نسبت به تجربه، وجداني بودن، سازگاري با مردم و عامليت) نشان داد كه همراه با افزايش سابقه كار افزايش در وجداني بودن و كاهش در نوروتيزم مشاهده مي شود. اما يافته‌هاي مربوط به مصاحبه نيمه‌ساخت‌يافته تغييرات متفاوتي را در ويژگي‌هاي شخصيتي مرتبط با سنوات شغلي نشان داد. به‌گونه‌اي كه هر چه سال‌هاي ماندگاري در تاسيسات نفتي دريائي افزايش مي‌يابد كاهش در برون‌گرائي و افزايش در نوروتيزم مشاهده شود. بحث و نتيجه‌گيري: اين يافته مغاير با تغييرات هنجاري شخصيت و نشاندهنده تاثير موقعيت اجتماعي و شغل در ويژگيهاي شخصيتي است. به‌گونه‌اي كه مي توان گفت مشاغلي مانند كار در سكوهاي نفتي مي تواند موجب تغييراتي در شخصيت بر خلاف جهت تغييرات هنجاري شود. اين تغييرات اثرات منفي در تعاملات اجتماعي و سازگاري دوران ميانسالي و پيري كاركنان دارد.