اثربخشي شيوه درمان مواجهه‌اي واقعيت‌مجازي بر كاهش اضطراب در افراد مبتلا به هراس از پرواز

مقدمه: اخيرا رويكرد نوآورانه‌اي جهت درمان هراس از پرواز به وسيله واقعيت مجازي به وجود آمده است. هراس از پرواز عموما بدون معالجه درمان نمي‌شود و اضطراب يك جزء كليدي در آن مي‌باشد. اين در حالي است كه حدود 10 تا 25 درصد افراد هنگام پرواز دچار اضطراب مي‌شوند كه نتيجه‌ي آن اجتناب از پرواز است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي شيوه درماني واقعيت‌مجازي بر كاهش اضطراب در افراد مبتلا به هراس از پرواز بود. روش: روش پژوهش تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماري را 40 فرد مبتلا به هراس از پرواز مراجعه‌كننده از مراكز مشاوره و فرودگاه‌هاي شهر تهران به پژوهشگاه هوا‌فضاي تهران تشكيل مي‌دادند كه از بين آنها 20 نفر كه ملاك‌هاي لازم را داشتند به طور تصادفي به دو گروه آزمايش (9 زن و يك مرد ) و شاهد (10 زن) تقسيم شدند. گروه آزمايش در 10 جلسه 20 دقيقه‌اي در طول 5 هفته بطور انفرادي تحت درمان قرارگرفتند و پرسشنامه هراس از پرواز در قبل و بعد از مداخله روي دو گروه اجرا شد. داده‌هاي بدست آمده با استفاده از روشهاي نان پارامتري منويتني و فريدمن تحليل شدند. نتايج: پرسشنامه هراس از پرواز شامل چهار زير مقياس اضطراب مداوم، اضطراب در موقعيت خاص، اضطراب شكل تركيبي و اضطراب مقطعي بود. نتايج تحليل نان پارامتري نشان داد تفاوت ميانگين زيرمقياس‌هاي اضطراب بين دوگروه آزمايش و شاهد و تفاوت ميانگين زيرمقياس‌هاي اضطراب در سه دوره پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري اثر معنادار داشته است (0.05 P). بحث و نتيجه‌گيري: شواهد بدست آمده در اين پژوهش حاكي از آن است كه واقعيت مجازي در كاهش اضطراب افراد مبتلا به هراس از پرواز موثر است. پس لازم است به عنوان يك شيوه درماني جديد توسعه يابد چون تاثير سودمند، پايا و موثري، در زمان كوتاه بر كاهش اضطراب داشته است.