اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر تشنج و خودمديريتي بيماران صرع مقاوم به درمان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر فراواني تشنج و رفتارهاي خودمديريتي در افراد مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام گرفت. روش: اين مطالعه نيمه آزمايشي، از طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه‌ي بيماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي تخصصي بيماري‌هاي مغز و اعصاب شهر خرم‌آباد(3 كلينيك) و يك بيمارستان بود. از اين بيماران 24 نفر (12نفر گروه آزمايش و 12 نفر گروه كنترل) به شيوه‌ي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس اعضاي گروه آزمايش در 10جلسه (هرهفته يك جلسه 90 دقيقه‌اي) تحت درمان مبتني بر تعهد و پذيرش قرار گرفتند. جهت گردآوري داده‌ها پرسشنامه رفتارهاي خودمديريتي صرع ديلوريو (2011)، و چك ليست ثبت حملات تشنج توسط بيمار استفاده شد. داده‌ها نيز با آزمون آماري تحليل كواريانس تك‌متغيره و چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش به طور معناداري منجر به كاهش فراواني تشنج (P 0.001) و بالارفتن رفتارهاي خودمديريتي (P 0.001) مي‌گردد. بحث و نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، درمان مبتني بر تعهد و پذيرش كه يكي از درمان‌هاي موج سوم است، مي‌تواند به عنوان يك درمان غير تهاجمي و مقرون به صرفه در كنار مداخلات پزشكي براي بهبود رفتارهاي خودمديريتي و تاثير بر كاهش تشنج در اين بيماران داراي كارايي قابل ملاحظه‌اي مي‌باشد.