اثربخشي درمان DBT (رفتار درماني ديالكتيك) بر نيازهاي خودتعيين‌گري (SDN) و معناي تحصيل (MOE) دانش‌آموزان دختر مبتلا به افسردگي

مقدمه: افسردگي در دانش‌آموزان از موضوعات مهم در گستره علم روان‌شناختي است. دانش‌آموزان مبتلا به اين اختلال دچار مشكلات زيادي از جمله احساس شايستگي پايين و بي ميلي نسبت به ادامه تحصيل مي‌شوند. از روش‌هاي مختلفي براي درمان اختلال مربوطه استفاده شده است، كه درمان دي. بي. تي. از جمله مهم‌ترين و اثربخش‌ترين روش‌هاي درمان اين اختلال روانشناختي مي‌باشد. بنابراين هدف اصلي اين پژوهش، تعيين ميزان اثربخشي درمان دي. بي. تي. (رفتاردرماني ديالكتيك) در تغيير سطح نيازهاي خودتعيين‌گري و معناي تحصيل دانش‌آموزان دختر افسرده شهر الشتر بود. روش: اين پژوهش به صـورت شـبه تجربـي بـود كـه در آن از طـرح پيش‌آزمون پس‌آزمون بـا گـروه كنتـرل اسـتفاده شـد. نمونـه پـژوهش 40 آزمـودني بـود كـه از ميـان دانش‌آموزان دختـر دبيرسـتاني داراي افسردگي شـهر الشتر انتخـاب و بـه صـورت تصـادفي در گـروه‌هـاي آزمـايش(رفتـاردرمـاني ديـالكتيكي) و گواه گمارده شـدند. در مرحله مداخله گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 2 ساعته تحت رفتاردرماني ديالكتيك قرار گرفتند. در طي اين مدت گروه كنترل هيچ نوع مداخله‌اي دريافت نكرد. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس نيازهاي خودتعيين‌گري سوريبو و همكاران (2009) و پرسش‌نامه معناي تحصيل هندرسون - كينگ و اسميت (2006) در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون براي دو گروه آزمايشي و گواه استفاده شد. داده‌هاي پژوهش با روش تحليل كواريانس چندمتغيري تجزيه و تحليل شدند. تحليل داده‌ها به كمك نرم‌افزار »اس. پي. اس. اس. « 21) انجام گرفت. نتايج: نتايج تحليل كوواريانس و معناداري باليني تفاوت معني‌داري بين دو گروه نشان داد. بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌ها حاكي از آن بود كه رفتاردرماني ديالكتيك در افزايش سطح نيازهاي خودتعيين‌گري و معناي تحصيل، اثربخش است. بنابراين چنانچه بتوان دانش‌آموزان مبتلا به افسردگي را شناسايي كرد و به آن‌ها در كاهش اين اختلال به روش درماني »دي. بي. تي. « كمك كرد، مي‌توان سطح نيازهاي خودتعيين‌گري و معناي تحصيل را در آن‌ها به ميزان قابل ملاحظه‌اي افزايش داد.