بررسي نوع نگرش به شكاف ديجيتالي در بين دانشجويان و رابطه آن با پيشرفت تحصيلي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي

مقدمه: مسئله شكاف ديجيتال مي تواند در مقياس ملي و در بين نهادها و يا گروه هاي مختلف يك جامعه وجود داشته باشد چرا كه در واقع، شكاف ديجيتالي حاكي از نابرابري در عرصه فناوري اطلاعات و ارتباطات است. پژوهش حاضر با هدف بررسي نوع نگرش به شكاف ديجيتالي در بين دانشجويان و رابطه آن با پيشرفت تحصيلي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي در دانشگاه علوم پزشكي البرز انجام شده است. روش بررسي: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. نمونه آماري بر اساس جدول مورگان 265 نفر شده و براي انتخاب اين نمونه از روش تصادفي خوشه اي چندمرحله اي استفاده گرديد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه نگرش نسبت به اينترنت ديويس (1989) و پرسشنامه محقق ساخته وضعيت اقتصادي اجتماعي مي باشد. روايي صوري پرسشنامه توسط اساتيد و متخصصان مربوطه تأييد و به منظور تأييد پايايي آن ها از آزمون ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و T مستقل استفاده شد. نتايج: تجزيه و تحليل داده ها حاكي از آن است كه بين نگرش نسبت به شكاف ديجيتالي و پيشرفت تحصيلي و همين طور وضعيت اقتصادي اجتماعي دانشجويان رابطه معناداري وجود دارد. همچنين داده هاي حاصل از آزمون تي مستقل بين نوع نگرش به شكاف ديجيتالي دانشجويان بر حسب جنسيت تفاوت معناداري نشان داد. نتيجه گيري: براي اين كه فن آوري هاي اطلاعات همچون موتور قدرتمند توسعه اقتصادي اجتماعي به كار رود، شكافي كه در دسترسي به كارگيري اين فناوري ها بين افراد وجود دارد، بايد حذف گردد. در اين راستا، آموزش هاي منظم براي توسعه منابع انساني و كاهش شكاف ديجيتال ضرورت دارد