مقايسه ميزان خلاقيت در دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد پرستاري مراقبت‌هاي ويژه دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 1394

مقدمه: خلاقيت مؤلفه اساسي عملكرد پرستاري است. نارسايي در ترغيب پرستاران به خلاقيت مي تواند از توسعه نوآوري در دانش و عملكرد آنان ممانعت كند؛ لذا كشف روش هاي توسعه آن در آموزش پرستاري اهميت دارد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان خلاقيت در دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 1394 انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر به روش توصيفي مقطعي از طريق نمونه گيري آسان روي كليه دانشجويان كارشناسي پرستاري (172 نفر) و كارشناسي ارشد مراقبت هاي ويژه (42 نفر) انجام شد. آزمون خلاقيت عابدي مشتمل بر 60 سؤال در 4 زير مقياس سيالي، بسط، ابتكار، انعطاف پذيري توسط دانشجويان تكميل شد. ثبات دروني آزمون خلاقيت با آلفاي كرونباخ ارزيابي گرديد (83/0=r). داده ها با نرم افزار آماري SPSS تحليل شد. نتايج: نتايج نشان داد 5/64%(138 نفر) آنان دختر و 5/35% (76 نفر) پسر بودند. ميانگين نمره خلاقيت در دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد به ترتيب 52/13±93/129 و 19/12±00/135 بود. آزمون تي مستقل تفاوت معناداري را بين نمره كل خلاقيت دو گروه نشان داد (P 0/05)؛ همان آزمون تفاوت معنادار در زير مقياس انعطاف پذيري همراه با ميانگين نمره بالاتر در دانشجويان كارشناسي ارشد نشان داد (P 0/05). نتيجه گيري: ازآنجاكه تفكر خلاق، تعامل شبيه سازي شده با محيط است براي كم كردن فاصله از سطح مطلوب خلاقيت در دانشگاه ها بايد محيط هاي آموزشي حمايت كننده اي را خلق نمود. پيشنهاد مي گردد اساتيد از فنون ويژه بالا بردن سطح آفرينندگي دانشجويان مانند بارش مغزي، مهارت هاي پژوهشي، يادگيري اكتشافي، شيوه مطالعه آفريننده و... استفاده كنند.