آسيب‌شناسي نظام يادگيري الكترونيكي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي بر اساس مدل خان

مقدمه: فناوري اطلاعات و ارتباطات موجب ظهور شيوه هاي نوين آموزش و يادگيري شده است. يادگيري الكترونيكي نيز يكي از شيوههاي نوين يادگيري در عصر حاضر است؛ بنابراين براي كارآمدي نظام يادگيري الكترونيكي بايد آسيب هايي كه بر سر راه آن وجود دارد را شناسايي و رفع كرد. هدف پژوهش حاضر نيز تبيين آسيب هاي نظام يادگيري الكترونيكي دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران بر اساس مدل خان مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش، يك پژوهش كيفي با رويكرد تحليل محتوا از نوع مقوله بندي هست. جامعه آماري پژوهش را اساتيد و كارشناسان بخش يادگيري الكترونيكي دانشگاه هاي علوم پزشكي سطح شهر تهران تشكيل دادند كه از روش نمونه گيري هدفمند براي انتخاب آن ها استفاده شد و تعداد «8 نفر» به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش نيز مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. براي تحليل يافته هاي حاصل از مصاحبه نيز از روش تحليل محتوا به شيوه مقوله بندي استفاده شد. نتايج: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بيشترين آسيب نظام يادگيري الكترونيكي دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران مربوط به عامل آموزشي و كمترين آسيب مربوط به عامل ارزشيابي ميباشد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، نظام يادگيري الكترونيكي دانشگاه هاي علوم پزشكي به عنوان يك نظام نوين در عرصه آموزش و يادگيري، داراي آسيب هاي متعددي است و دانشگاه هاي علوم پزشكي بايد سعي كنند تا با شناسايي آسيب هاي هر بخش نظام يادگيري الكترونيكي، نسبت به رفع آسيب ها اقدام نمايند و زمينه پيشرفت اين نوع آموزش در علوم پزشكي را فراهم نمايند.